Gevaren en beheersing van de buxusmot

Al ongeveer 12 jaar lijden hobbytuiniers, vooral hier in Duitsland, aan een regelrechte invasie van de buxusmot. De vraatzuchtige vlinder vernietigt in een mum van tijd liefdevol verzorgde buxushagen en bolvormige bomen. Gedetailleerde kennis over hem is daarom een ​​must voor amateur-tuinders.

Buxusmotten vormen een ernstige bedreiging

De belangrijkste dingen in het kort

• Buxusmotten zijn in het begin moeilijk te herkennen
• Singels en opgegeten bladeren zijn aanwijzingen voor een besmetting
• Aangetaste delen van de plant moeten zo snel mogelijk worden weggegooid - en in geen geval op de compost
• Buxusmotten kunnen met ecologische middelen direct worden verzameld of bestreden

Het probleem van de buxusmot

Een aantasting door buxusmot is niet alleen vervelend, het is ook behoorlijk kritiek. Omdat behalve dat zorgvuldig verzorgde buxushagen of bolvormige buxussen onaantrekkelijk worden weggevreten en met vliezen worden bedekt, is het ook niet eenvoudig om de buxusmot te bestrijden. Enerzijds wordt een plaag meestal pas herkend als de kroon al lelijk is weggevreten, anderzijds kunnen er binnen één seizoen meerdere generaties ontstaan.

Een ander probleem is dat je bij het kopen van nieuwe planten weer kunt onderhandelen over de vervelende plaag. De buxusmot werd met name in de plantenhandel zo wijdverspreid.

Is de buxusmot giftig?

Bij exotische planten en insecten vraagt ​​men zich al snel af of ze misschien niet giftig zijn voor mensen, vogels of andere dieren. Bij de buxusmot is dit slechts indirect het geval. Hoewel het aanvankelijk niet giftig is, wordt het dat in de loop van de buxusbezetting. De plant bevat wat gifstoffen, vooral alkaloïden, die de larven tijdens het eten in hun lichaam opslaan. Als gevolg hiervan nemen de bovengenoemde roofdieren deze gifstoffen ook op als ze zich tegoed doen aan de rupsen. Dit lijkt echter geen ernstige bedreiging voor de zangvogels te vormen.

De buxusmot zelf is niet giftig

Wat kan er tegen de buxusmot worden gedaan?

Als er al een besmetting gaande is, is het belangrijk om zo vroeg mogelijk tegenmaatregelen te nemen. Als je de eerste generatie grondig behandelt, heb je misschien gemoedsrust voor de rest van het seizoen.

In principe moet u omwille van de natuur en uw eigen gezondheid altijd eerst proberen de buxusmot biologisch te bestrijden.

Mechanische methoden

Zeker als de plaag nog niet ver gevorderd is, is het raadzaam om de plaag eerst mechanisch te bestrijden. Het motto "natuurlijk vechten" komt dus het beste tot zijn recht.

Mechanische methoden zijn:

• Verzamelen
• Klaarkomen
• Afblazen

Als het aantal larven beheersbaar is, kun je bijvoorbeeld een pincet gebruiken om de dieren te verzamelen, wat natuurlijk enige vaardigheid vereist.

De wat grovere variant is de tuinslang of lagedrukreiniger of een bladblazer. Je kunt het gebruiken om de rupsen uit de struik te spoelen of te blazen en ze op te vangen op een folie die van tevoren onder de plant is uitgespreid.

YouTube

Ecologisch betekent: Buxusmotten bestrijden zonder chemicaliën

Effectieve chemicaliënvrije middelen zijn:

• Bazillus thuringiensis-Produkte
• Olie producten
• Azijn
• Kalk- en steenmeel

Bazillus thuringiensis - Xentari

De bacterie Bacillus thuringiensis is een effectief middel voor de biologische bestrijding van de buxusmot - hij koloniseert de rupsen parasitair en zorgt ervoor dat ze afsterven. Producten met de bacil worden verkocht onder de naam Xentari, bijvoorbeeld door het Neudorff-bedrijf "Raupenfrei".

Neem

Producten op basis van neemolie zijn momenteel in opkomst als zachte pesticiden. Ze zijn ook een effectieve hulp tegen buxusmotplagen. De werkzame stof azadriachtine uit de neemboomzaden wordt opgeslagen in de bladeren van het buxus en remt de rui en daarmee de ontwikkeling van de rupsen. Het is vooral voordelig dat je direct stopt met het wegvreten van de bladeren. Merk op dat de neemoliebehandeling indien mogelijk niet op hoog vuur moet worden gedaan. Bij warm weer is het daarom het beste om na zonsondergang te sproeien.

Om het actieve ingrediënt zo goed mogelijk over de doos te verdelen, is het raadzaam om een ​​concentraat te gebruiken. Dit wordt verdund met water (de verhouding staat vermeld op de productcontainer) en in een dispergeerder gegoten. Om de oppervlaktespanning van het mengsel te verminderen, kunt u er een druppel afwasmiddel of wat zachte zeep aan toevoegen (€ 38,84 bij Amazon *) toevoegen. Dit geeft u een meer grondige dekking en betere slagingspercentages.

Ballistol olie

Ballistol-olie kan ook worden gebruikt als tegengif tegen een buxusmot. Het voordeel hiervan is dat het middel kant-en-klaar is in spuitbussen. Dit maakt het gemakkelijker in gebruik. De olie werkt voornamelijk door de gasuitwisseling van de eieren te belemmeren en de luchtwegen van de larven te verstoppen.

Azijn

Azijn is ook een van de beproefde huismiddeltjes tegen de buxusmot. Hij maakt de bladzijden van het boek oneetbaar voor het ongedierte. Het is het beste om de azijn te combineren met andere huismiddeltjes, d.w.z. met olie en een beetje water. Dit draagt ​​bij aan het verstoppingseffect op de luchtwegen en vergroot het algehele effect.

bakpoeder

Naast cakebeslag is bakpoeder altijd op veel andere manieren gebruikt. Naast vlekken moet het ook helpen tegen de buxusmot. Om dit te doen, wordt een oplossing gemengd met water en met een dispergeerder op de doos gesproeid.

kalk

Algenkalk in poedervorm wordt normaal gesproken met succes ingezet tegen schimmelziekten in buxus. Maar kalk kan ook werken tegen de buxusmot. De bladeren bedekt met het limoenpoeder zijn onaantrekkelijk voor de larven om te eten. Je kunt ook fijngemalen schelpkalksteen proberen.

Primair gesteentepoeder

Een soortgelijk effect kan worden bereikt met primair steenpoeder. Het steenmeel wordt opgeslagen (€ 32,95 bij Amazon *) Op de bladeren van het buxus is het voor de mot moeilijker om eieren te leggen.

Wanneer injecteren

Een sproeiregime met organische controlevloeistoffen moet worden gebruikt zodra u een populatie buxusmotten ontdekt. Het is altijd beter als je de eerste generatie motten in het seizoen volledig uitroeit en zo een volgende generatie voorkomt. Om een ​​plaagpopulatie effectief uit te roeien, moet u drie keer grondig sproeien gedurende een periode van ongeveer 3 weken.

Chemicaliën

Chemische middelen zijn natuurlijk niet aan te raden vanwege hun over het algemeen schadelijke effecten op het biosysteem van de tuin en het milieu. Als echter geen van de ecologische middelen werkt en u geen andere uitweg ziet, kunt u er ook op terugvallen.

Calypso

Het “Pest-Free Calypso” -product van Bayer is bijvoorbeeld effectief. Behalve dat het niet bepaald milieuvriendelijk is, kan de applicatie u ook zelf schade berokkenen. Allereerst kunnen allergische reacties optreden bij contact met de huid; het middel mag nooit in de ogen komen of worden ingeslikt.

Lizetan

Onder de handelsnaam “Lizetan” verkoopt Protect Garden een spray op basis van de synthetisch geproduceerde neemboom-actieve ingrediënt azadriachtin. Voor de buxusmot is bijvoorbeeld het product "Lizetan plaagvrij" zeer effectief gebleken. Het heeft in principe hetzelfde systemische effect als biologische neemproducten, maar is minder zacht en kan allergische reacties veroorzaken.

Bi 58

Bi 58 is niet goedgekeurd voor buitengebruik, alleen gebruik op sierplanten in kassen is toegestaan. Bi 58 is een gebruiksklare spray die werkt met de actieve ingrediënten abamectine en pyrethrines. Abamectine heeft een schadelijk effect op het zenuwstelsel van ongedierte, pyrethrines werkt als contactgif. De besproeide insecten sterven snel, maar het middel heeft een langdurig schadelijk, giftig effect op waterorganismen.

Careo

Het insecticide “Pest Free Careo” van Celaflor is ook een chemische spray die gebruikt kan worden tegen de buxusmot. Het actieve ingrediënt is het voedselgif acetamiprid, dat het ongedierte verlamt en doodt. Het concentraat is echter ook giftig voor in het water levende organismen.

Feromoonvallen

Vallen kunnen ook worden gebruikt om populaties buxusmot te bestrijden. Bovendien worden feromoonvallen gebruikt tegen de plaag.
Een feromoonval maakt gebruik van de aantrekkingskracht van geuren tijdens het paarproces van plaaginsecten. Synthetisch geproduceerde lokstoffen van vrouwelijke insecten, technisch gezien feromonen, worden ofwel gecombineerd met lijm op tabletten of geïnjecteerd in een opvangbak. Bij de eerste methode blijven de aangetrokken mannelijke insecten er gewoon aan vastplakken, bij de tweede komen ze in de opvangbak terecht, die ze niet meer kunnen verlaten. Door het vangen van de mannelijke buxusvlinders wordt het aantal paren en daarmee de voortplanting verminderd.

Feromoonvallen hebben een vrij zwakke werking

operatie

De containervallen bestaan ​​meestal uit een opvanglichaam en twee depotkamers voor de lokstof, een feromoongel, die is gevuld met een injectiespuit. Deze gel is meestal ook verkrijgbaar als navulverpakking. Vallen van bijvoorbeeld Natria (Bayer), von Solabiol of von Neudorff werken met dit principe. De Neudorff-val is onder de merknaam Neudomon verkrijgbaar als specifieke buxusmotvariant.

Ervaring: matige effectiviteit

De valmethode is vrij ongecompliceerd omdat alleen de val hoeft te worden opgehangen en de lokstofdepots tijdens het seizoen eens in de paar weken moeten worden bijgevuld. Het effect is echter lang niet zo effectief als bij gerichte behandelingen op de Buchs met huismiddeltjes en sproeikuren. Uiteindelijk is het aantal mannen slechts licht verminderd, maar zeker niet op nul gezet. Er zijn dus meestal nog individuen over die kunnen paren met vrouwtjes.

Feromoonvallen worden in de land- en bosbouw dus eigenlijk meer gebruikt voor monitoring, dat wil zeggen voor het diagnosticeren van de omvang van de bevolking, en minder voor het daadwerkelijk beperken van schade. In dit opzicht kunt u dergelijke vallen echter ook gebruiken voor inspectie, d.w.z. om te bepalen of buxusmotten überhaupt in uw tuin staan. Op deze manier kunt u zich voorbereiden op een gericht gevecht.

Advies

Om ervoor te zorgen dat u in de eerste plaats geen problemen krijgt met de buxusmot, is het de moeite waard om voorzorgsmaatregelen te nemen. Het begint met de aanschaf van planten. Voordat u een buxus koopt, inspecteert u deze met een arendsoog: als u fijne vliezen of kleine kruimels uitwerpselen kunt zien, is een besmetting met buxusmot vrij zeker.

Het overspannen van buxusbomen met een fijn net kan ook nuttig zijn, omdat het de motten verhindert eieren te leggen.

Gooi aangetaste buxus weg

Tot slot nog een woord over het correct weggooien van aangetaste buxustakken of hele planten. Omdat het ongedierte zich de afgelopen jaren zo massaal heeft verspreid, heeft elke hobbytuinier een bepaalde verantwoordelijkheid om verdere verspreiding te voorkomen. Hoewel er geen officiële meldingsplicht is voor een besmetting met buxusmot, moet in het belang van de algemene tuindersgemeenschap de controle zo grondig mogelijk worden uitgevoerd.

Aangetaste delen van de plant mogen nooit worden gecomposteerd

Belangrijk is:

• Geen verwijdering op de compost
• Ideaal: verbranden

Aangetast plantmateriaal hoort niet thuis in de compost!

Dus als u te maken heeft met een sterke, eigenwijze populatie en uw buxus wordt slecht weggevreten, dan is het noodzakelijk om aangetast plantmateriaal grondig te verwijderen, niet alleen om esthetische redenen, maar ook om te voorkomen dat het zich verspreidt. Verjongde motten kunnen nog steeds op de opgegeten en dode scheuten van een buxus zitten, die in een radicale snee samenkomen. Om ervoor te zorgen dat ze geen verdere schade kunnen aanrichten, mag het maaisel nooit op de compost worden gegooid. Daar kunnen de rupsen zich ontwikkelen en beginnen de problemen opnieuw.

Branden is het beste

Het is het beste om gekapte, aangetaste buxushouttakken te laten verbranden in een recyclingfaciliteit. Dit is de veiligste manier om de plaag te doden. Deponeer het maaisel in ieder geval bij het huisvuil, waar de nog aanwezige larven minder kans hebben om zich tot motten te ontwikkelen.

Bijzonder bedreigde gebieden

In Duitsland worden vooral die in het Rijnland, het Rijn-Main-gebied en in het zuidwesten zwaar getroffen door de buxusmot. Door het warme klimaat voelt de plaag zich hier vooral thuis. Daarom waarschuwt de Duitse Tuinbouwvereniging expliciet voor het planten van buxus in deze streken.

Achtergrond

Feiten over de buxusmot

Zoölogie, oorsprong en distributie
De buxusmot wordt zoölogisch Glyphodes perspectalis genoemd en is een kleine vlinder. Het behoort tot de familie van de slurf, die vooral in tropische streken voorkomt. De buxusmot is ook niet inheems bij ons. Oorspronkelijk komt het uit Oost-Azië, vanwaar het rond 2007 bij ons in Centraal-Europa werd geïntroduceerd - waarschijnlijk via de plantenhandel. Sindsdien heeft de verspreiding zich, tot ergernis van veel amateur-tuinders, snel verspreid. Helaas is het ook niet gemakkelijk om te vechten. Maar je hoeft niet op te geven.

Om de buxusmot te kunnen herkennen heb je ook een oplettend oog nodig, want in de groene buxusbladeren zijn de rupsen moeilijk te onderscheiden. Hoe eerder een besmetting wordt gedetecteerd, hoe groter de kans op een succesvolle bestrijding.

Uiterlijk van de mot
Een volwassen buxusmot heeft een brede, uitgespreide driehoekige vorm van ongeveer 40 mm breed en 25 mm lang. Zijn vleugels zijn omrand roomwit en bruin. Als je goed kijkt, zie je in het midden van de bovenste bruine rand aan beide kanten een klein, halvemaanvormig vlekje. Maar er zijn ook volledig bruine exemplaren.

De motten van de buxusmot zijn nogal onopvallend

Uiterlijk van de rupsen
De rups van de buxusmot is ongeveer 5 cm lang en geelgroen van kleur. Op de achterkant loopt een zwart-bruin-wit gestippeld gestreept patroon. De kop is zwart en de rups is over het hele lichaam bedekt met witte haren.

Werkelijke schade door larven

De echte boosdoeners die ervoor zorgen dat de buxus wordt vernietigd, zijn niet de volwassen motten, maar de larven. Als een buxusmot eenmaal is uitgegroeid tot een afgewerkte vlinder, heeft hij bijna alleen de taak om voor het nageslacht te zorgen en leeft hij niet lang daarna. Het ongedierte brengt het grootste deel van zijn bestaan ​​door met eten en voorbereiden op zijn bestemming voor het leggen van eieren. Als mot hangt hij overigens minder aan buxus en meer aan andere planten.

De buxusmot daarentegen legt zijn eieren altijd op buxus. Daar komen de larven uit en wikkelen zich in de winter in witte webben. Pas als de vorst merkbaar voorbij is, worden de rupsen actief. Daarna verlaten ze hun webgrot en beginnen ze te smullen van de bladeren van hun waardplant. Dit geeft hen de energie om te groeien en verschillende ontwikkelingsstadia te doorlopen.
Ten slotte trekken ze zich, net als alle vlinders, terug in een pop om zichzelf in een vlinder te veranderen.

Schade aan afbeelding

Zwemvliezen en ontpit bladeren zijn een zeker teken van een buxusmot

Omdat de uitgekomen buxusmot-rupsen overwinteren in relatief duidelijk zichtbare webben in het buxus, zie je in het koude seizoen al een plaag.

Als de rupsen in maart aan hun vraatzuchtige broei beginnen, wordt de plant geleidelijk ontbladerd en geeft zonder tegenmaatregelen al snel een triest, kaal beeld. Houd dus uiterlijk in maart je bak in de gaten - want de rupsen beginnen aan de binnenkant van de kroon te eten, waardoor het boompje er aan de buitenkant langer onberispelijk uitziet.

Als er geen sappige bladeren meer over zijn, zullen de rupsen ook de schors van de jongere scheuten aanvallen en ervoor zorgen dat deze afsterven. Een duidelijke aanwijzing voor een buxusmottenplaag zijn overigens de overgebleven bladskeletten, omdat deze door de parasieten worden afgewezen.

Roofdieren

De buxusmot is pas onlangs naar ons geëmigreerd en zijn natuurlijke vijanden uit China en Co. hebben hem niet vergezeld. Desalniettemin lijken sommige inheemse soorten die bereid zijn zich aan te passen zich aangepast te hebben aan de nieuwe voedselvoorziening en de larven van de buxusmot op hun menu te hebben gezet. Dit zijn voornamelijk mussen, vinken, koolmezen en sommige soorten wespen.

Kan een buxus resistent zijn tegen de buxusmot?

In de loop van de massale verspreiding van de buxusmot neemt de vraag naar buxusrassen toe die resistent zijn tegen de overlast. De buxus is immers een stevig gevestigd cultureel bezit in de lokale tuinbouwgeschiedenis en heeft een grote passie.

Ontnuchterende realiteit

Helaas zijn er tot nu toe geen resistente buxusrassen. Dus als je absoluut niet zonder de klassieke haag- en kogelgewasplant wilt, moet je leven met het risico van de boorplaag en, als het ergste zich voordoet, de inspanning accepteren om het onder controle te houden.

Klein lichtpuntje

Het is echter een beetje geruststellend dat er in ieder geval varianten zijn die iets minder vatbaar lijken. Deze omvatten vooral de variëteiten van het kleinbladige buxus, botanisch gezien Buxus microphylla. Aantrekkelijke rassen zijn bijvoorbeeld de 'Herrenhausen' of de 'Faulkner'.

Als je aan de veilige kant wilt blijven en niet te gehecht bent aan de echte buxus, is het ook de moeite waard om over te stappen op soortgelijke kleine bomen. Op deze manier kunt u de vervelende mot op lange termijn vermijden en toch genieten van snoei-compatibele, nauwkeurig vervormbare en robuuste struiken.

Suggesties zouden zijn:

• Dwerg liguster
• Dwerg taxus
• Kleinbladige rododendron

Dwerg liguster

De soorten van de dwergliguster zijn bijzonder geschikt als alternatief voor buxus. Met zijn kleine, elliptische bladeren lijkt hij erg op het buxus en heeft hij ook een zeer vergelijkbare groeiwijze met een lage dichtheid. Vergeleken met andere liguster soorten blijft hij vrij klein met een hoogte van 70 tot 100 cm en groeit hij ook vrij langzaam. Het is ook niet veeleisend, winterhard en groenblijvend.

Dwerg taxus

De dwerg taxus heeft bijvoorbeeld een wat meer naaldachtige, maar net zo donkergroene en dichte uitstraling. Net als buxus kan hij in een emmer worden gekweekt tot duidelijk gevormde silhouetten en is hij net zo groenblijvend. Het kleine hout is ook geschikt als border voor een bed. De rode bes fruitdecoratie is een leuke toevoeging!

Kleinbladige rododendron

De kleinbladige rododendron heeft iets grotere maar kleine bladeren voor zijn geslacht. Net als de dwerg taxus groeit hij compact en bolvormig en is daarom een ​​goede vervanger voor buxus. Het is ook erg robuust en groenblijvend en pronkt met decoratieve bloemen.