Mos in het profiel - Interessante feiten over een groene clan

Mossen hebben de aarde meer dan 350 miljoen jaar bewoond. De groene landplanten kunnen vol vertrouwen zonder wortels en vermenigvuldigen zich in de generatiewisseling. Bladverliezend mos vertegenwoordigt de grootste clan met meer dan 15.000 soorten. Dit profiel laat zien wat met name prehistorische planten onderscheidt.

Bladverliezend mos is een categorie van de drie hoofdgroepen mossen

Systematiek en uitstraling in één oogopslag

Onderzoekers houden zich sinds de 18e eeuw bezig met bryologie, de wetenschap van mossen. Tot op de dag van vandaag worden er nog steeds nieuwe, fascinerende details ontdekt over de kleine plantjes, die hun verachtelijke associatie met onkruid ad absurdum maken. Het volgende profiel geeft interessante feiten over het bladverliezende mos:

• Hardhoutmos (Bryophyta) als grootste groep binnen de mosplantafdeling
• Meer dan 15.000 bekende soorten met wereldwijde verspreiding
• Groei op aarde (terrestrisch), op bomen (epifytisch) en op stenen (lithofytisch)
• Hoogtes van 1 mm tot 20 cm met bladstelen
• Groeiwijze stijf rechtopstaand, kussenvormend (acrocarp) of vertakt, gazonvormend (pleurocarp)
• Wortelloze verankering in de ondergrond via eencellige strengen, zonder parasitaire functie
• Opname van voedingsstoffen en water door regen
• Voortplanting door middel van een generatiewisseling tussen seksueel en aseksueel

Alleen het subgenus veenmos, waaruit plantensubstraten ontstaan, of veenmos voor de teelt van orchideeën, is van economisch belang.

Ingenieuze overlevingsstrategieën - daarom is vechten zo delicaat

Door het ontbreken van wortels is bladverliezend mos slecht concurrerend. Het zoekt daarom specifiek naar locaties die niet door andere planten worden gekoloniseerd of waar ze zwak zijn. Zo verschijnen de groene mosbedekkingen op plekken waar we helemaal niet van houden, zoals op verharde paden, muren, terrassen of in het gazon. De bestrijding ervan is zo problematisch omdat bladmos deze overlevingsstrategieën gedurende miljoenen jaren heeft ontwikkeld:

• De kleinste hoeveelheden regen dekken de behoefte aan water en voedingsstoffen
• Opgedroogd mos is bestand tegen hitte tot 110 graden en koud tot - 196 graden Celsius
• Bij veel soorten is fotosynthese nog mogelijk bij temperaturen onder de 0 graden Celsius

Deze en andere vaardigheden zorgen ervoor dat bladmos en andere mossen weer kunnen ontkiemen, zelfs na jaren van rust, onderdrukking en controle.

Advies

Wetenschappers vermoeden het al 200 jaar, maar het bewijs kon pas in 2000 worden geleverd. Levermos is een tropisch geslacht, Colura, waarvan de 20 soorten fungeren als miniatuur vleesetende planten. De 1 mm kleine bladeren dienen als vangst voor ciliaten. Na korte tijd sterven de eencellige cellen af ​​en worden ze verwerkt door het mosweefsel.