Dit is hoe populierenbladeren eruit zien

De zachte, lichte manier waarop populieren in de wind zwaaien, verrijken ons huiselijke landschap met een eenvoudige gratie. Dit komt onder meer door hun zeer flexibele, kleine bladeren. Hier is een kort portret.

De bladeren van de witte populier lijken op de esdoorn

Kenmerkend: de driehoekige vorm

Hoewel de in totaal ongeveer 22 en 89 soorten van het geslacht Populus behoorlijk verschillende bladvormen vertonen, is hun grootste gemene deler een bepaalde driehoekige of hartvorm. Er zijn ook meer ronde bladvormen. Wat ze echter allemaal gemeen hebben, is een vrij delicate bladstructuur en lange, soms afgeplatte stengels, die bijdragen aan de typische levendige, filigrane kroon. Maar ook het celluloserijke, flexibele hout van de populier is hierbij betrokken. Het overwegend lichtgroene blad onderstreept het zachte karakter van de populieren.

We kunnen dus eerst stellen:

• Typische populierenbladvorm is driehoekig
• Lang gestalkt
• Fijne bladstructuur
• Hierdoor is de kroon erg levendig

Variantie in bladvorm op dezelfde boom

Misschien is het je al opgevallen dat verschillende bladvormen aan dezelfde persoon kunnen worden bevestigd. Een genetische fout? Nee, dit fenomeen is volkomen normaal en houdt verband met de plaats waar de bladeren staan ​​en wanneer de bladeren worden gevormd. De bladeren die vroeg in de winter op de lange scheuten verschijnen, krijgen bij veel soorten een andere vorm dan de bladeren die later in de zomer op de korte scheuten groeien. Ze hebben immers heel verschillende basisvereisten. Andere bomen vertonen ook verschillende bladstructuren op lange en korte scheuten, zoals de lariks.

In het geval van de trillende esp zijn de winterbladeren bijvoorbeeld bijna rond en aan de randen gelobd. Je zomerbladeren zijn echter driehoekig en bijna volledig.

Herfstkleuren

Alle populieren zijn zomergroene bomen en werpen hun bladeren af ​​in de richting van de winter. Daarvoor wordt het meestal goudgeel tot lichtbruine of roodachtige tinten, wat resulteert in een decoratief gespikkeld bladtapijt op de aarde.

Bladvormen van individuele Populus-soorten

De populierensoorten die in Midden-Europa het meest voorkomen, herkent u aan de volgende bladvormen:

Trillende esp

De trillende esp of esp wordt gekenmerkt door bijna ronde, langwerpige bladeren die aan de rand zijn gelobd, waarvan bekend is dat ze bij het minste briesje bewegen en "beven". De bladeren die in de zomer worden gereproduceerd, hebben een driehoekige, volledig omrande vorm. De herfstkleur is prachtig puur goudgeel.

Zilver populier

De zilverpopulier fascineert door zijn bijzonder gevarieerde bladvormen: de vroege bladeren die op de lange scheuten verschijnen hebben een bijna esdoornachtige gebogen vorm en zijn behaard met aan de onderzijde wit vilt. De late, kortgeschoten bladeren zijn daarentegen meer eivormig, hebben golvende randen en zijn aan de onderzijde slechts licht behaard.

Balsem Populier

De bladeren van deze zwartgeblafde soort zijn meer langwerpig dan die van de meeste soortgenoten - eivormig tot bijna lancetvormig en met een lange punt. Hun oppervlak is glad en relatief donkergroen, de onderkant is witachtig en behaard met donshaar. De randen zijn zeer fijn gezaagd.

Zwarte populier

De lange scheutblaadjes van de zwarte populier zijn herkenbaar aan hun ruitvormig uiterlijk, de korte scheutblaadjes aan hun eerder eivormige uiterlijk.