Blaasslakken in het aquarium - behendige helpers

Het is niet ongebruikelijk dat aquariumbezitters zich afvragen of er spontane nieuwe bewoners zijn. Ze sluipen naar binnen en genieten van de optimale leefomstandigheden in de nieuwe omgeving. Blaasslakken zijn een van deze dieren. In tegenstelling tot wat werd aangenomen, doen de waterorganismen geen schade.

We vinden de blaasslak niet alleen in aquaria

De belangrijkste dingen in het kort

• Blaasslakken worden vaak via waterplanten en decoraties in het aquarium gebracht
• Ze zijn erg handig omdat ze ijverige schoonmakers zijn, het liefst algen eten en zorgen voor een goede waterkwaliteit
• Blaasslakken zijn extreem zuinig en kunnen zowel warm als koud water aan en stoppen niet eens bij vervuild water
• Ze eten geen levende planten, levende vissen of viseitjes en vormen daarom geen bedreiging

portret

Blaasslakken vertegenwoordigen een familie binnen de waterpulmonaatslak. Wereldwijd zijn er ongeveer 80 soorten, waarvan er drie inheems zijn in Centraal-Europa en één uit Noord-Amerika is geïntroduceerd. In de aquariumhobby zijn blaasslakken een spontaan begeleidende fauna die wordt aangevoerd door nieuwe waterplanten, decoraties of verse grond. Biologisch gezien zijn ze een verrijking voor het ecosysteem omdat ze organische stoffen sneller afbreken.

Goed om te weten:

• Shell wordt gevormd uit opgeloste kalk in het omringende water
• bij een lage pH-waarde lost de schil op
• Het toevoegen van kooldioxide bevordert het oplossen van de schil
• Slakken kunnen niet meer overleven

kenmerken

Blaasslakken hebben een transparante en glanzende behuizing met een glad oppervlak en kunnen tot wel 12 millimeter groot worden. Meestal blijven ze veel kleiner. Het slakkenhuis is altijd linkshandig en loopt taps toe naar een punt of stomp. Door deze bolvormige, hoornkleurige behuizing is de licht gestippelde mantelstof duidelijk herkenbaar. Hierdoor lijken blaasslakken bezaaid met gouden bubbels, waardoor ze hun naam hebben gekregen. Ondanks de geringe wanddikte is de slakkenhuis relatief stabiel.

Besonderheiten:

• spitse en smalle voet
• lange, dunne antennes
• Ogen zijn aan de basis van de antennes

inval

Dit is hoe blaasslakken ademen

Blaasslakken hebben een luchtbel die ze altijd met zich meedragen in hun schaal. Deze zuurstofreserve wordt af en toe aangevuld op het wateroppervlak. De longfunctie wordt overgenomen door het aangrenzende mantelweefsel, dat goed van bloed wordt voorzien. Soorten zoals de puntige blaasslak hebben een vingervormige rand die uitsteekt voorbij de rand van de schaal en functioneert als een secundaire kieuw. Met dit orgaan kan de blaasslak ook zuurstof uit het water opnemen.

voortbeweging

De slakken kunnen in het water flinke snelheden halen. Ze hebben maar tien seconden nodig voor één centimeter. Ze laten een dun laagje slijm achter dat wordt afgescheiden door een klier en die de vloer bedekt. Als de slakken door het water glijden zonder contact met de bodem, trekken ze het slijm als draden achter zich aan. Deze bijna onzichtbare filamenten kunnen uitzetten tot een complex systeem van sporen wanneer de waterstroom laag is. De slakken kunnen zich aan deze draden vastklampen en terugkeren naar het startpunt.

Blaasslakken zijn verbazingwekkend snel

Bescherming tegen vijanden

Landslakken kunnen zich bij gevaar in hun behuizing terugtrekken en deze met een deksel sluiten. Blaasslakken hebben zo'n sluiting niet en moeten zichzelf op andere manieren beschermen. Ze kunnen lucht uit hun ademhalingssysteem verdrijven. Dit maakt de slak zwaarder dan het water en zinkt snel naar de bodem van het water, waar hij veilig is voor roofdieren.

Waterslakken

De kleine blaasslak is een van de zoetwaterbewoners die ademen met behulp van een longen. Hun kieuwen zijn teruggetrokken, zodat de dieren alleen zuurstof uit de lucht kunnen opnemen. Daarom kruipen blaasslakken naar het wateroppervlak. Dit is ook hoe modderslakken, die soms worden aangezien voor blaasslakken, en ramshoornslakken, ademen.

	sensor	Behuizing	eten
Modder slakken	driehoekig	rechterhand opgewonden	af en toe levende planten
Posthornschnecken	verdikt	opgerold in één vliegtuig	Algenbedekkingen, resten van afgestorven plantendelen
Blaasslakken	fadenförmig, lang	linkshandig, helder gestippeld	Algengroei, biofilms en residuen

Blaasslakken in het aquarium

Vaak komen blaasslakken het aquarium binnen via gekochte waterplanten, waar ze zich onder optimale omstandigheden snel voortplanten. In tegenstelling tot wat vaak wordt aangenomen, zijn de soorten volkomen onschadelijk en kunnen ze samen met verschillende organismen worden gekweekt. Blaasslakken zijn geen bedreiging voor garnalen en vissen. Sommige garnalen eten echter het broed van de blaasslak.

behulpzaam

Blaasslakken kunnen er niet voor zorgen dat het aquarium volledig algenvrij blijft. Toch zijn ze een waardevol hulpmiddel bij het schoonmaken. Ze houden de waterkwaliteit op peil door de algenpopulatie te beheersen. Ze eten uitwerpselen van vissen en overgebleven visvoer dat naar de bodem is gezonken.

De blaasslak ontneemt zo veel bacteriën een belangrijke basis van leven en vermindert zo de kiemdichtheid in het water. Het immuunsysteem van de vissen moet bestand zijn tegen een lagere kiemdruk zodat de organismen in schoon water kunnen leven.

Blaasslakken zijn de onderwatergezondheidspolitie. Ze gebruiken zowel bedorven als halfverteerde restjes.

Levenswijze en ontwikkeling

Blaasslakken zijn overdag en 's nachts actief en zijn buitengewoon flexibel. Ze zijn bestand tegen zowel warme als koudere temperaturen en koloniseren ook vervuild water met een hoge pH-waarde. De slakken zijn tweeslachtige dieren die niet per se een partner nodig hebben om zich voort te planten. Daarom is één geïntroduceerde slak voldoende om een ​​kleine populatie te creëren. Er is niets bekend over de levensverwachting van een slak.

paring

Als er voldoende soortgenoten beschikbaar zijn, zoeken de slakken een paringspartner. De individuen nemen de mannelijke of de vrouwelijke rol op zich. Vaak zijn er meerdere dieren te zien die in een lange keten paren. Tijdens de paring kruipt een slak op de schelp van de partner en keert naar het mannelijke geslachtsorgaan. Het lagere dier fungeert als een vrouwtje. Na een paar minuten is de handeling compleet en verdrijft het vrouwtje de partner met opvallende bewegingen van de behuizing.

YouTube

Eieren leggend

Blaasslakken leggen hun eieren in de vorm van langwerpige massa`s. Deze zogenaamde kuitbal is licht gebogen en voelt onder druk zacht en geleiachtig aan. Een blaasslak kan tussen de drie en veertig kuitballen produceren. Ze worden op plantendelen geplaatst en aan hun lot overgelaten. De eieren vallen op als heldere punten van de massa, die uit verschillende niveaus bestaat. De spawn is bijna onzichtbaar en alleen te zien tegen een zwarte achtergrond of wanneer het licht schuin valt.

Ontwikkeling

De embryonale ontwikkeling duurt tien dagen bij een watertemperatuur van 24 graden Celsius. De kleine juveniele slakken verlaten de spawn meestal na acht tot veertien dagen om voedsel te zoeken. Er is geen ouderlijke broedzorg.

eten

Bellenvissen voeden zich voornamelijk met afgestorven plantendelen in het aquarium. Ze halen voedsel uit ongebruikt of half verteerde resten van organisch materiaal, waaronder uitwerpselen van vissen of gezonken visvoer. Ze eten geen hogere planten, maar juist de groei van lagere planten zoals diatomeeën en groene algen. Je raspende tong kan het weefsel van gezonde planten niet afbreken.

Fouten verholpen:

• Plantenmoordenaar: eet geen levende planten
• Laichräuber: Blaasslak gaat niet naar visbroed
• glazenwasser: kleine mondjes krijgen een glas niet helemaal vrij van algen

Bepaal typen

Van de 80 soorten wereldwijd zijn er drie die inheems zijn in Centraal-Europa. Deze typen zijn van elkaar te onderscheiden op basis van hun uiterlijk. Vaak geeft het water ook aanwijzingen voor de soort, waarbij sommige blaasslakken zich kunnen aanpassen en ook suboptimale omstandigheden verdragen.

	leefgebied	Verschijning	Behuizing
Spitse blaasslak	geen eisen aan waterkwaliteit	geelachtig hoornkleurig	zes beurten
Quellblasenschnecke	helder, plantrijk stil en stromend water	geelbruin tot zwartblauw	vier beurten
Moss bubble slak	sloten vol planten, vijvers, heidevelden	geelachtig tot roodbruin	slank

Het fokken van blaasslakken

Er zijn enkele vissoorten, zoals kogelvissen of paradijsvissen, die zich het liefst voeden met slakken. Zebra modderkruipers en clown modderkruipers zijn ook bekend als slakkeneters, en ze vallen slakken aan en paaien. Als u dergelijke vissen houdt, kunt u ze voeren vanaf uw eigen slakkenkwekerij.

YouTube

Jar en voeding

Een pot van vijf liter is een goede start voor het kweken van blaasslakken. U kunt de dieren voeren met plakjes komkommer en rauwe aardappelen. Voeg af en toe een snufje visvoer toe aan het water. Blaasslakken nemen graag visvoer-tabletten, die eigenlijk bedoeld zijn voor bodemvissen. Je kunt ook dode vliegen in het water gooien. Deze benadering van voedsel is een eiwitrijke lekkernij.

Planten en locatie

Zet wat waterplanten in de bak om de leefomstandigheden te optimaliseren. Waterpest is voldoende om blaasslakken een goed gevoel te geven. Zet de bak op een lichte plek zodat algen zich kunnen ontwikkelen. Deze bedekken de waterplanten en bieden de uitgekomen larven een goede voedselbron.

Verzorging en schoonmaak

Het water moet af en toe worden ververst. Zorg ervoor dat de waterhardheid niet te laag is. Kraanwater is meestal voldoende. Als je het niet zeker weet, kun je de schaal van een kippenei verkruimelen en aan het water toevoegen. Als u het vat in woonkamers met een normale kamertemperatuur opstelt, hoeft u geen bijverwarming toe te voegen. Temperaturen tussen 22 en 25 graden Celsius versnellen echter de voortplanting en ontwikkeling van de larven.

Vijanden en gevaren

Als blaasslakken zich intensief voortplanten, is het de moeite waard om de omstandigheden te controleren. Een sterke populatieontwikkeling duidt op een hoge toevoer van voedingsstoffen. Te grote hoeveelheden visvoer leiden tot een ongecontroleerde voortplanting, omdat de natuurlijke omstandigheden ideaal zijn voor de blaasslak.

Advies

Voer spaarzamer en zorg ervoor dat er geen visvoer naar de bodem zakt. Als je blaasslakken uit het aquarium haalt, blijven er steeds meer ongebruikte resten op de bodem achter

parasieten

Blaasslakken worden door parasitaire wormen gebruikt als tussengastheer. De ongeveer een millimeter lange zecaria van het geslacht Trichobilharzia verspreidde zich over de eendenuitwerpselen. De uitkomende larven nestelen zich in de slakken en infecteren vermoedelijk andere gastheren voordat de wormen, die vrij in het water leven, zich weer door de huid van de eenden nestelen.

Raubturmdeckelschnecken

Overvalslakken eten blaasslakken

De vleesetende slakensoort is een nuttige aquariumbewoner die zowel in zacht als in hard water leeft. Met zijn gestreepte behuizing is de soort een visuele verrijking. De dieren zijn van verschillende geslachten en zijn minder vatbaar voor massaproductie. Nu de blaasslakken zijn uitgeroeid, kun je ze visvoer geven.

Appelslakken

De soort komt uit de tropen, waar ze in moerassige wateren leven. Ze geven de voorkeur aan een watertemperatuur van 18 tot 28 graden Celsius. Appelslakken gebruiken de spawn van andere slakken als een bron van eiwitten en stoppen niet bij levende slakken als er deficiëntieverschijnselen zijn, ook al is hun dieet voornamelijk plantaardig.

koperen

Soms is het nodig om koperbevattende medicijnen te gebruiken tegen botten, parasieten of planariërs. In grote hoeveelheden doodt koper de blaasslakken. Lage concentraties zijn echter niet slecht en zelfs gunstig, omdat de slakken koper als sporenelement nodig hebben. Plantenmeststoffen met koper zijn in de meeste gevallen onschadelijk.

Advies

Houd afstand van aanvallen door een vissoort. Zodra deze de blaasslak heeft uitgeroeid, mist hij de voedingsbasis en vertoont hij symptomen van een tekort.

Häufig gestellte Fragen

Wat zijn blaasslakken?

Blaasslakken behoren tot de waterpulmonatengroep en leven in zoet water. Kenmerkend is hun linksgewonden behuizing die taps toeloopt of stomp is. Het is waar dat blaasslakken secundaire kieuwen hebben waarmee ze zuurstof uit het water kunnen halen. Toch moeten ze af en toe naar het wateroppervlak om hun gasbel in de behuizing te vullen. Ze nemen de zuurstof op via het mantelweefsel.

Zijn blaasslakken schadelijk?

Veel aquariumbezitters zijn bang voor de blaasslak. Ze maken zich zorgen over hun waterplanten en het uitzetten van andere levende wezens. Maar blaasslakken zijn volkomen onschadelijk en allesbehalve schadelijk. Ze blijken buitengewoon nuttig te zijn omdat ze worden beschouwd als indicatororganismen en wijzen op fouten in de aquariumzorg. De slakken spelen een belangrijke rol als regulatoren, omdat ze overtollig voer en dode resten gebruiken.

Waarom planten blaasslakken zich massaal voort?

De slakken reageren extreem op de omstandigheden in hun leefgebied. Als er een teveel aan voedsel is, planten de dieren zich in grote aantallen voort. Als de voedselbronnen afnemen, stoppen de dieren met hun paringsactiviteiten. Voeg slechts zoveel voer aan het water toe als de vis kan eten. Zorg ervoor dat er geen grote hoeveelheden naar de bodem zinken.

Kun je blaasslakken kweken?

De dieren zijn in de winkel te koop omdat veel aquariumbezitters blaasslakken gebruiken als voer voor hun vissen. Blaasslakken kunnen met eenvoudige middelen in het aquarium worden gekweekt. U kunt ze tijdens de zomermaanden in de tuinvijver zetten. Blaasslakken zijn tolerant en tolereren koelere temperaturen. De optimale watertemperatuur ligt tussen de 22 en 25 graden Celsius. Zeewater is niet geschikt om mee te fokken omdat de dieren in zoet water leven.

Waar leven blaasslakken?

Veel van de ongeveer 80 soorten blaasslakken werden uit hun oorspronkelijke verspreidingsgebied gehaald, zodat ze zich wijd konden verspreiden. De klimatologische omstandigheden vertegenwoordigen de limiet van verspreiding Blaasslakken leven in stilstaand of langzaam stromend water. Ze geven de voorkeur aan een dichte begroeiing, omdat deze dient als voedselbasis, schuilplaats en paaiplaats. In Duitsland zijn vier soorten bekend, waarvan één soort uit Noord-Amerika wordt geïntroduceerd.