Daarom is de lupine een populaire groenbemester
Lupines behoren tot de zogenaamde groenbemestersoorten. Dit geldt echter niet voor de vaste plant die als sierplant in de tuin wordt gehouden. Voor de groenbemester worden speciale soorten lupine gezaaid, die later eenvoudig worden afgesneden en uitgegraven.
Lupinen zijn verwant aan erwten en bonen
De relatie met erwten en bonen is al te zien aan de vorm van de peulen die de planten vormen na de bloei. Zoals alle peulvruchten ontwikkelen lupinen niet alleen erg lange wortels. Ze leven ook in symbiose met bepaalde bacteriën die worden aangetroffen in knobbeltjes op de wortels. Deze bacteriën maken stikstof aan, die ze afgeven aan de plant.
Hierdoor groeien lupinen ook goed op zeer zanderige en arme gronden. Ze verbeteren de aarde duurzaam doordat ze op hun beurt de stikstof afgeven en zo zorgen voor nieuwe voedingsstoffen.
De werking van lupinen als groenbemester
- Bodem wordt losgemaakt door wortels
- Verrijking met stikstof in de bodem
- Bodembemesting door begraven gebladerte
De wortels die de lupinen ontwikkelen als groenbemester kunnen wel twee meter lang worden. Ze graven in de grond en maken die diep los.
De bacteriën in de knobbeltjes zorgen allereerst voor een goede stikstoftoevoer naar de plant en later naar de gehele bodem.
De groenbemester lupinen worden na verloop van tijd afgesneden en in de grond begraven. Zowel het bladmateriaal als de wortels blijven in de grond en vallen daar uiteen. Als gevolg hiervan geven ze voedingsstoffen af die de bodem aanzienlijk verbeteren. Tegelijkertijd maken ze het goed los.
Groenbemester is ook laat in het jaar mogelijk
Het grote voordeel van het telen van lupines als groenbemester is dat de plant winterhard is en laat in het jaar gezaaid kan worden.
In tegenstelling tot andere groenbemesters zoals Phacelia (bijenweide) bevriezen de planten niet direct, maar groeien ze ook bij zeer lage temperaturen.
Lupinen worden daarom vaak als groenbemester gezaaid nadat de moestuinen in de moestuin zijn geoogst.
Tips & trucs
Lupinen spelen een steeds belangrijkere rol bij de eiwitvoorziening via de voeding. Ze worden daarom vaak gekweekt ter vervanging van soja. Alleen zoete lupinen zijn echter geschikt voor consumptie, omdat de populaire sierlupine een giftige plant is.