Leer molkrekels kennen en verjagen

De primitief ogende molkrekel is een zeldzame gast in de tuin. Meestal kan het geen kwaad. Pas als de populatie te groot wordt, graaft ze letterlijk de tuin op en vernietigt daarbij zaden en jonge planten. Dat kun je tegen de dieren doen.

Mollenkrekels zijn eigenlijk nuttige insecten omdat ze ongedierte eten als larven

De belangrijkste dingen in het kort

• De molkrekel behoort tot de sprinkhanen, maar leeft grotendeels ondergronds en creëert daar meterslange en tot wel vier meter diepe tunnelsystemen.
• Het insect voedt zich bijna uitsluitend met maden, wormen, eieren en ander dierlijk voedsel, daarom is het eigenlijk geclassificeerd als een heilzaam organisme. De bewering dat molkrekels ook wortels en knollen eten, is gewoonweg onjuist.
• Als de populatie in de tuin echter te groot is, kunnen de dieren door hun zware begrafenis toch aanzienlijke schade aanrichten.
• Ze kunnen het beste worden bestreden met aaltjes, vooral omdat de klassieke huismiddeltjes niet erg geschikt zijn en er geen effectieve chemische bestrijdingsmiddelen zijn voor de moestuin.

Uiterlijk en manier van leven van de molkrekel

De molkrekel draagt ​​zijn naam niet voor niets: zijn grote grafschoppen en zijn ondergrondse manier van leven doen sterk denken aan de mol, en het insect behoort tot de sprinkhanenfamilie (Latijn: Orthoptera), lijkt op een grote krekel en lijkt ook erg op geluiden. Er zijn verschillende soorten molkrekels, maar in dit land is alleen de Europese molkrekel (lat. Gryllotalpa gryllotalpa) thuis.

Profiel: De molkrekel in één oogopslag

De molkrekel met zijn grote schoppen doet zijn naam eer aan

• Type: Europese of gewone molkrekel
• Latijnse naam: Gryllotalpa gryllotalpa
• Populaire namen: Werre, G'schwer (Oostenrijk), Zwergel, Halbteufel (Zwitserland)
• Klasse: Insect (lat. Insecta)
• Subklasse: vliegende insecten
• Orde: sprinkhanen (lat. Orthoptera)
• Ondergeschiktheid: Long-probe horror (Lat. Ensifera)
• Habitat: in losse, bij voorkeur zanderige tot leemachtige bodems, vaak in de buurt van water en op weilanden, grasvelden of in tuinen
• Voorval: Europa, Noord-Afrika, West-Azië
• Bijzonderheden: graaft tunnels van enkele meters lang en tot wel vier meter diep

Dit is hoe de molkrekel eruit ziet

Iedereen die voor het eerst een molkrekel ziet, is soms bang: de tot tien centimeter lange, oerkankerachtige dieren zien er onhandig en omvangrijk uit. Vooral als zo'n insect tijdens de paartijd tijdens de vlucht door de tuin zoemt, wordt menig tuinbezitter slaperig.

Maar molkrekels zijn volkomen onschadelijk. Bovendien brengen ze het grootste deel van hun leven ondergronds in de grond door, daarom zijn ze fysiek perfect aangepast aan dit leven. Je lichaam wordt beschermd door een dikke hoes van chitine en het insect graaft zijn vele meterslange tunnels met zijn karakteristieke grote grafschoppen.

• Omvang: meestal tussen de vier en zes centimeter, in uitzonderlijke gevallen groter
• kleuren: licht tot donkerbruin, matglanzend, onderzijde vaak lichter dan bovenzijde
• lichaamsbouw: sterk, oer, lichaam is bedekt met fijn haar
• hoofd: groot, goed beschermd met chitinepantser
• Beine: voorpoten met vier ledematen, gevormd tot graafschoppen, onopvallend - - - - - Achterpoten: (geen springpoten zoals andere sprinkhanen)
• coulissen: korte voorvleugels, langere achtervleugels die uit de buik steken
• Eigenschappen: produceert een luid, zoemend geluid met de vleugels tijdens de zomermaanden

Je kunt in dit bericht horen hoe het getjilp van de molkrekels klinkt:

YouTube

Molkrekels zijn sprinkhanen, maar in tegenstelling tot hun familieleden kunnen ze niet springen. Hoewel de dieren erg luid zijn en zichzelf erg goed kunnen horen, nemen ze vooral de geluiden van hun eigen soort waar. De complexe ogen die anders typerend zijn voor het geslacht, ontbreken ook.

Voorkomen en verspreiding

De Europese variant van de molkrekel is zeldzaam geworden, ook al kunnen menig onrustige tuinman het nauwelijks geloven. De belangrijkste reden hiervoor is overigens de strikte controle van dieren in de tuin en in de landbouw, aangezien de insecten zich vaak nestelen in compost- en mesthopen en in moestuinen en daar ideale leefomstandigheden vinden. Molkrekels geven de voorkeur aan losse, gecultiveerde zand- en kleigronden, die ook vochtig moeten zijn. Om deze reden zijn de dieren eerder in de buurt van water te vinden.

De verschillende soorten van het geslacht komen bijna overal op aarde voor, met de meeste populaties in het Middellandse Zeegebied. In Duitsland komen molkrekels vooral voor in het zuidwesten van Duitsland, in het noorden zijn ze vrijwel onbekend.

Levenswijze en voortplanting

Molkrekels brengen twee jaar door in het larvale stadium

Molkrekels creëren meterslange tunnelsystemen in de tuin, die voornamelijk bestaan ​​uit kanalen die dicht bij het aardoppervlak lopen. Vanuit deze horizontaal lopende tunnels strekken verdere tunnels zich uit tot vier meter diep. Deze dienen als toegang tot de lager gelegen opslag- en voerkamers en tot de broedkamers. Hoewel de individuele gangen vaak niet breder zijn dan ongeveer zes centimeter, kunnen de kamers de grootte van een tennisbal of zelfs een voetbal bereiken. Ze zijn verstevigd en vastgezet met plantendelen, die de dieren met hun stevige bepantsering in de aarden wallen drukken. Molkrekels hebben het erg druk en graven tot wel 40 meter per dag.

De molkrekel brengt bijna zijn hele leven ondergronds door, alleen tijdens de paartijd tussen begin mei en half juni verlaat hij zijn traditionele leefgebied. De nachtdieren zijn alleen 's avonds en' s nachts te zien. Alleen de vrouwtjes kunnen vliegen en volgen op deze manier de paringsroep van de mannelijke molkrekels. Na het paren legt het vrouwtje tot 1000 eieren (maar meestal alleen tussen 100 en 300) in een ondergrondse broedkamer, die ze aan de grotwanden kleeft. De eieren worden bewaakt en verzorgd door het vrouwtje, de larven komen na ongeveer zeven tot twaalf dagen uit.

De ontwikkeling van de molkrekel in één oogopslag:

• Larven doorlopen in totaal zes tot tien verschillende stadia.
• Deze ontwikkeling duurt ongeveer twee jaar.
• De larven brengen de eerste vier tot zes weken door in het hol.
• Ze worden verzorgd door het vrouwtje en voeden zich met dode plantendelen.
• Ze verlaten het nest pas na de eerste vervelling.
• In de herfst vervellen ze in totaal drie keer.
• De larven overwinteren in de grond en vervellen een vierde keer in het voorjaar.
• Op dit punt kunnen ze erg snel bewegen.
• In tegenstelling tot de volwassen dieren kunnen deze larven nog springen.
• Eind juli van het tweede jaar zijn de dieren al volledig ontwikkeld.
• De geslachtsrijpheid vindt echter pas het volgende jaar plaats.

Vanwege de lange ontwikkelingstijd worden larven en volwassenen in alle stadia van ontwikkeling en leeftijd meestal aangetroffen in een tuin die is besmet met molkrekels.

Wat eet de molkrekel?

"Molkrekels eten geen groenten!"

Eerder werd aangenomen dat molkrekels het liefst wortels eten. Daarom werden de dieren massaal vervolgd. Inmiddels is echter bekend dat de dieren vrijwel uitsluitend vleesetende dieren eten: wormen, maden, larven maar ook insecten- en slakeneieren staan ​​op hun menu. Slechts zeer zelden, en bij een uitgesproken voedseltekort, vallen molkrekels ook plantaardig voedsel aan in de vorm van wortels en knollen. De onbetwiste schade in de tuin is dus minder te wijten aan het voeren dan aan de grootschalige begrafenisactiviteit van de dieren.

inval

Ongedierte of nuttige insecten?

Vanwege hun uitgesproken voorkeur voor dierlijk voedsel kunnen molkrekels niet duidelijk worden geclassificeerd als tuinongedierte. De gretige metgezellen verslinden immers tal van ongedierte zoals larven, slakkeneieren (wat resulteert in minder hongerige naaktslakken), snuitkevers, enz. Dit betekent dat de dieren - op voorwaarde dat ze niet massaal op één plek verschijnen - zelfs moeten worden gewaardeerd als nuttige insecten.

Dit is hoe je een mollenkrekelplaag kunt herkennen

In de regel merk je niet eens of de molkrekel ook lekker in je tuin staat. Meestal zijn er maar een paar dieren waarvan de populatie ook laag wordt gehouden door hun natuurlijke vijanden - vooral de mol. Als de voedselvoorziening ook overvloedig is - met andere woorden, de tafel is overvloedig bedekt met maden, larven en eieren - eten molkrekels geen planten. Het typische schadepatroon is alleen te zien bij ernstige plagen en te weinig voederdieren:

• Voergaten in radijs, aardappelen en andere knollen
• Groenten en sierplanten die vooral in het voorjaar verwelken
• gekarnde groente- en sierbedden
• Zaailingen en jonge planten worden uit de grond geduwd
• Zaden ontkiemen plotseling op onverklaarbare plaatsen
• Gazons hebben bruinachtige vlekken

Sommige van deze symptomen kunnen ook worden veroorzaakt door ander tuinongedierte, zoals veldmuizen. Oudere planten zijn doorgaans vrij goed beschermd tegen de molkrekel, daarom moet u bijvoorbeeld in bedreigde gebieden alleen sterke en sterke groenteplanten in het bed plaatsen als dat mogelijk is. Voles daarentegen knabbelen ook aan de wortels van oudere en grotere planten. Molkrekels werpen ook geen stapels aarde op, die op hun beurt typerend zijn voor mollen en woelmuizen.

Met succes mollenkrekels bestrijden

Zolang de molkrekelpopulatie in de tuin niet uit de hand loopt, zijn de dieren zelfs welkom als plaageters. Zorg er in dit geval echter voor dat het aantal wormen zo laag mogelijk wordt gehouden met behulp van hun roofdieren Het vangen en vrijlaten van levende exemplaren is ook een geschikte manier om te beperken. Als de besmetting echter te sterk wordt (bijvoorbeeld door een gebrek aan roofdieren) en de schade aanzienlijk toeneemt, moet je je toevlucht nemen tot zwaardere artillerie. Hiervoor zijn bijvoorbeeld bepaalde aaltjes zeer geschikt.

Lok roofdieren de tuin in

Een mollenkrekelplaag ontploft zelden omdat roofdieren het laag houden

Kortom, de molkrekel heeft maar één vijand onder de grond: de mol. De harige eenling concurreert niet alleen met het insect in zijn leefgebied, maar zorgt er ook voor dat er minder voedsel beschikbaar is - de mol leeft immers ook van dierlijk voedsel en heeft dus hetzelfde menu als de Werre. Bovendien is dit een echte lekkernij voor moedervlekken en wordt daarom met voorkeur gegeten. Het is niet alleen om deze reden dat u niet moet haasten om mollen uit de tuin te drijven, zelfs als de hopen aarde af en toe storend zijn. De kleine graven houden tuinongedierte op afstand.

Als de molkrekel naar de oppervlakte komt, jagen ook andere tuinbewoners op het insect. Speciaal voor

• Egel
• Spitzmäuse
• Vögel
• mieren

Naast kippen en katten zijn de insecten een traktatie. Niet voor niets wordt kippenhouders geadviseerd om het pluimvee vrij te laten lopen - zij krabben en pikken kevers, maden, larven en andere insecten uit de losse grond en zorgen er zo voor dat de tuin zo min mogelijk ongedierte blijft. Nadeel is echter dat kippen in de moestuin eigenlijk geen goed idee zijn - ze plukken ook graag zaden, zaailingen en jonge plantjes of eten sla in plaats van molkrekels. Maar kippen zijn erg goed in het vrij houden van een gazon van ongedierte.

Anders - niet alleen om de tuin vrij te houden van molkrekels, maar ook vrij van ander ongedierte - is het belangrijk ervoor te zorgen dat deze zo dicht mogelijk bij de natuur wordt gekweekt. Dit omvat maatregelen als deze:

• geen gifstoffen in de tuin
• d.w.z. geen pesticiden, herbiciden, insecticiden, fungiciden enz.
• Deze vergiftigen ook nuttige tuinbewoners.
• Voerplaatsen en broedmachines voor vogels opzetten of ophangen
• Bouw insectenhotels op strategisch en klimatologisch goede locaties
• Creëer schuilplaatsen voor grotere dieren: stapels stenen en hout in een tuinhoek, bijv. B.
• Liever inheemse planten in de tuin
• vooral veel schermbloemigen, deze trekken nuttige insecten aan

In zo'n tuin zijn gewasbeschermingsmaatregelen minder nodig omdat het biologisch evenwicht op geheel natuurlijke wijze wordt gecreëerd en in stand gehouden. Molkrekels hebben geen kans om zich teveel te vermenigvuldigen.

Advies

Graafwespen van de soort Larra anathema jagen ook op molkrekels en werden daarom vanuit hun eigenlijke thuis, het Middellandse-Zeegebied, speciaal voor ongediertebestrijding aangevoerd. Helaas geeft deze graafwesp de voorkeur aan droge, warme nederzettingen en voelt hij zich daarom niet bepaald op zijn gemak in Duitsland.

Zet vallen op

Heel effectief en diervriendelijk, maar het is ook behoorlijk tijdrovend om molkrekels te vangen. De beste manier om dit te doen is als volgt:

 

1. Neem verschillende metselaarpotten met gladde wanden.
2. Verwijder het deksel, je hebt het niet nodig.
3. Zoek naar de holen van de molkrekels.
4. Leg dit zorgvuldig bloot.
5. Graaf de metselaarpotten hier op grondniveau.
6. De opening moet gelijk liggen met het aardoppervlak.
7. Leg een smal bord over de opening.
8. Mollenkrekels oriënteren zich tijdens het rennen op dergelijke obstakels.
9. Ze rennen langs het bord en vallen in het glas
10. Maak de glazen 's morgens vroeg leeg.

U kunt de gevangen dieren op een geschikte plaats vrijlaten - zo ver mogelijk van uw tuin. Zorg ervoor dat u dikke tuinhandschoenen van stevig materiaal draagt, aangezien moedervlekkrekels pijnlijk kunnen knellen.

Advies

Deze methode is vooral succesvol tijdens de paartijd tussen april en juni, omdat de kans groter is dat de dieren zich op het aardoppervlak bevinden.

Graaf broednesten op

Als de besmetting ernstig is, kan het zinvol zijn om de broednesten van de molkrekels op te graven en te verwijderen. Deze maatregel is vooral effectief in juni, wanneer de dieren eieren hebben of de jonge larven eruit zijn gekomen. En zo werkt het:

• Onderzoek de graftunnels van de dieren.
• Graaf de ondergrondse constructie op bij een verticale kruising.
• Er is waarschijnlijk een broednest op ongeveer 30 centimeter onder het oppervlak.
• Graaf deze uit met een schop.
• Gooi de volwassen dieren erin weg, evenals de eieren en larven.

Gebruik van nematoden

Nematoden doden molkrekels effectief maar zeer pijnlijk

Een andere zeer effectieve methode om molkrekels te bestrijden zijn nematoden van de soort Steinernema Carpocapsae. Dit zijn kleine rondwormen die het volwassen ongedierte aanvallen en dodelijke bacteriën in hun bloedbaan brengen. Met behulp van deze biologische plaagbestrijders kan ongeveer 60 tot 80 procent van de populatie molkrekels effectief worden geëlimineerd. Maar pas op: de eieren en larven worden niet aangevallen, daarom kunnen er andere volwassenen uit groeien. Het is daarom raadzaam om de aanvraag elk jaar te herhalen.

De beste tijd om de aaltjes te verspreiden is tussen april en begin juni. Op dit punt hebben de molkrekels meestal nog geen eieren gelegd. In kassen of koude kozijnen kun je de rondwormen zo'n zes weken eerder verspreiden, mits de bodemtemperatuur minimaal twaalf graden Celsius is. Als het te koud is, gaan de nuttige insecten dood en kunnen ze hun werk niet meer doen.

Toepassing van nematoden

U kunt aaltjes krijgen in tuinwinkels of op internet. Samen met de dieren krijgt u gedetailleerde instructies over het gebruik ervan, waaraan u zich absoluut moet houden. Meng de rondwormen in een gieter met lauw water, zodat je ze met een gieter kunt gebruiken om ze over het aangetaste gebied over een groot gebied te verdelen. Omdat nematoden erg gevoelig zijn voor UV-licht, is het zinvol om ze te verspreiden als de lucht bewolkt is of in de vroege avonduren.

inval

Molkrekels zijn een bedreigde diersoort

Omdat molkrekels door de eeuwen heen massaal zijn bestreden en ook een extreem lange larvale tijd hebben voor het insectenrijk, wordt de Europese soort nu als bedreigd beschouwd en valt daarom in categorie 2 van de rode lijst. Andere soorten van het geslacht worden ook als bedreigd of zelfs met uitsterven bedreigd. Ondanks deze classificatie zijn molkrekels in Duitsland niet beschermd. Hiermee kunnen ze worden gevangen en ook worden gedood. Om redenen van soortbescherming is het echter zinvol om de dieren levend te vangen en op een geschikte locatie weer vrij te laten.

Zijn er effectieve huismiddeltjes voor molkrekels?

Menig ‘ouwe rot’ als het op tuinieren aankomt, adviseert je om gewoon een einde te maken aan de molkrekels met oude bakolie of boterzuur. Giet hiervoor ongeveer een eetlepel olie in een verticale doorgang, gevolgd door ongeveer 250 milliliter water. In feite is deze methode behoorlijk effectief omdat zowel de larven als de eieren afsterven. De volwassen dieren komen op hun beurt weer naar de oppervlakte en kunnen daar zonder problemen worden opgehaald.

Huismiddeltjes hebben nadelen

Het nadeel van deze methode is echter dat eetbare olie en boterzuur in de bodem achterblijven, daar niet worden afgebroken en dus ook negatieve effecten hebben op de bodemkwaliteit en het grondwater. De ervaring heeft geleerd dat een dergelijke bijmenging niet bijzonder ten goede komt aan de planten die op een dergelijke grond groeien, die dan gewoon verzorgen of zelfs vergaan. Hetzelfde geldt voor "huismiddeltjes" zoals kerosine (of in kerosine gedrenkte lappen), alcohol, afwasmiddel, enz.

Ook wordt soms geadviseerd om de doorgangsruimte zo'n 60 centimeter diep te graven, paardenmest bij te vullen en het gat weer te vullen. Deze methode heeft echter helemaal geen effect tegen molkrekels, omdat ze dan gewoon andere, nieuwe tunnels graven. Zo is de paardenmest alleen geschikt als organische meststof voor de moestuin.

Het is beter om geen huismiddeltjes te gebruiken

Samenvattend kan worden gesteld dat u uw handen van 'beproefde' huismiddeltjes moet houden, aangezien deze ofwel onbedoeld verdere schade aanrichten of überhaupt niet effectief zijn. Het is beter om meteen echt effectieve methoden te gebruiken, zoals de hier gepresenteerde aaltjes.

Häufig gestellte Fragen

Kunnen molkrekels vliegen?

Molkrekels zijn echte allrounders

De zeer drukke molkrekel graaft 's nachts niet alleen meterslange gangen onder het aardoppervlak, maar is verder ook erg wendbaar: de dieren kunnen ook heel goed zwemmen, zelfs duiken en vliegen. Vliegende molkrekels kunnen echter alleen worden waargenomen tijdens de paartijd in mei en juni, wanneer de vrouwtjes op zoek zijn naar een mannelijke partner. Anders leven de meeste dieren onder de grond. Overigens vliegen alleen de vrouwtjes, terwijl de mannetjes op één plek blijven en een oproep naar hen uitzenden. Dit geluid klinkt als een laag zoemend geluid en is ook door mensen te horen.

Zijn molkrekels giftig?

Heel wat tuinders - en ook vissers, want de dieren werden en worden vaak als aas gebruikt bij het vissen op meerval - hebben al vervelende ervaringen gehad met de molkrekel: ze kunnen erg knellen als ze worden bedreigd (bijvoorbeeld omdat je ze in je hand houdt) . Maar maak je geen zorgen: molkrekels zijn niet giftig en geven ook geen giftige stof af. Ook als uw hond ooit een van deze dieren zou eten, hoeft u zich geen zorgen te maken. Pak de dieren echter niet met de blote hand op, maar draag in plaats daarvan stevige tuinhandschoenen: dit voorkomt pijnlijk knellen.

Zijn molkrekels gevaarlijk?

Vooral mannelijke molkrekels hebben tijdens de paartijd heftige gevechten met elkaar. De insecten zijn echter absoluut onschadelijk voor mensen en huisdieren - en worden zelden gezien, omdat ze zich bij de minste schok terugtrekken van het aardoppervlak in de grond en vluchten.

Hoe oud kan een molkrekel worden?

Molkrekels zijn relatief oud: de dieren doorlopen in het eerste jaar verschillende larven- en rui-stadia, maar zijn pas in de nazomer / herfst van het volgende jaar volledig ontwikkeld. Op dit moment zijn ze nog steeds niet geslachtsrijp, maar zullen ze het volgende jaar weer vruchtbaar worden - dat wil zeggen, een volle twee jaar nadat ze uit het ei zijn gekomen. Daarna leven de dieren nog ongeveer een jaar, zodat molkrekels een totale levensverwachting van ongeveer drie jaar hebben - op voorwaarde dat ze niet van tevoren het slachtoffer worden van een van hun talrijke roofdieren.

Mol, veldmuis of molkrekel - wie graaft mijn tuin op?

Als de tuinplanten zonder duidelijke reden verwelken, kunnen er verschillende redenen zijn. De mol is vrij gemakkelijk te herkennen aan zijn karakteristieke heuvel van aarde, waarbij deze harige kerel zich het liefst voedt met larven en kevers - en niet met wortels en knollen. Ze staan ​​op het menu van de veldmuis, die vegetarisch is en zich alleen voedt met planten. De molkrekel daarentegen knabbelt slechts af en toe aan knollen en wortels, omdat hij het liefst insecten en hun larven eet. Niettemin, als er een sterke plaag is, zijn er sporen van eten van wortelen, aardappelen en dergelijke - het pure gebrek aan voedsel verleidt de dieren om op zoek te gaan naar plantaardige voedselbronnen. Door de stevige graafactiviteit sterven de planten echter af zonder dat er wordt geknabbeld.

Mijn kruiswoordpuzzel vraagt ​​om het Zuid-Duitse woord voor mollenkrekel (met vijf letters). Wat is de oplossing?

Heel eenvoudig: in Zuid-Duitsland worden de dieren die daar veel vaker voorkomen dan in Noord-Duitsland vaak "Werre" (meervoud is "Werren") genoemd. Deze oplossing is de juiste voor de kruiswoordpuzzel. Bovendien worden molkrekels op sommige plaatsen ook wel "dwergen" genoemd. In Zwitserland staan ​​ze bekend als "Halbteufel", in Oostenrijk staan ​​ze bekend als "G'schwer".

Advies

De tweejaarlijkse kruisbloemige kroontjeskruid (lat. Euphorbia lathyris), die het beste kan worden geplant / gezaaid op een gedeeltelijk schaduwrijke plek in de tuin, zou een afschrikkende werking hebben op zowel molkrekels als woelmuizen.