Paardestaartsoort voor tuinen en vijvers

De meeste tuinders krijgen de gruwel van het woord paardenstaart. De plant wordt te nauw gelijkgesteld met de veldpaardstaart, een van de bijzonder overblijvende onkruiden in de tuin. Er zijn echter een aantal soorten die bijzonder decoratief zijn in vijvers en in de kuip.

De vijver paardestaart is een decoratieve bankplant

Hoeveel soorten paardestaart zijn er?

Omdat de individuele soorten veelvuldig zijn gekruist, zijn er geen betrouwbare cijfers over het aantal soorten. Botanici gaan ervan uit dat er ongeveer 20 verschillende soorten zijn.

Bekende soorten paardenstaart

• Veldpaardenstaart: tot 50 cm
• Moeraspaardstaart: tot 30 cm
• Winterpaardenstaart: tot 100 cm
• Reuze winterpaardenstaart: tot 150 cm
• Vijver paardenstaart: tot 150 cm
• Dwergpaardenstaart: tot 10 cm
• Japanse paardenstaart: tot 130 cm

Verschillen tussen de individuele paardenstaartsoorten

Sommige soorten paardenstaart, zoals de winterpaardenstaart, vormen enkele, onvertakte spruiten die op kleine speren lijken. Andere soorten vertakken zich zodat uit één scheut meerdere spruiten groeien.

De meeste soorten die in de tuin worden gekweekt, geven de voorkeur aan moerassige locaties aan de rand van een vijver of watermassa.

Paardestaart vormt geen bloeiwijzen

Wat alle paardenstaartsoorten gemeen hebben, is het feit dat de plant geen bloemen vormt met zaden waardoor hij zich voortplant.

In plaats daarvan groeien er spruiten die bovenaan een sporenoor hebben. De sporen worden door de wind weggeblazen.

Ze groeien in het voorjaar en zien er aanvankelijk uit als kleine paddenstoelen. Bij de meeste soorten trekken de spruiten zich dan terug. Pas dan verschijnen de veelal groene scheuten van paardestaart met hun kenmerkende bladwervels.

Plant paardenstaart indien mogelijk alleen met een wortelbarrière

Alle soorten paardestaart hebben de neiging zich wijd te verspreiden, via de sporen en ondergrondse wortelstokken.

Plant paardenstaart alleen in een pot, anders kom je nooit van het kruid af.

Voor andere soorten is het raadzaam om voor het planten een wortelstokbarrière te maken. Het voorkomt dat de wortelstokken zich via uitlopers door de tuin verspreiden. De wortelstokbarrière moet minimaal 60 centimeter in de grond zijn verzonken.

Advies

In tegenstelling tot paardenstaart is paardenstaart in het veld eetbaar. Groene delen van de plant hebben echter een erg bittere smaak. Paardenstaart is giftig en mag niet worden geconsumeerd.