De eik - de nationale boom van Duitsland

De eik wordt beschouwd als de Duitse boom bij uitstek. Qua cijfers is dat niet helemaal waar. Beukenbomen komen in Duitsland zelfs vaker voor dan eiken. Echter, aangezien eiken tot de beukenfamilie behoren, kan de claim als de "boom van de Duitsers" worden gehandhaafd.

Eikenbomen komen over de hele wereld voor

Eiken komen overal ter wereld voor. Alleen in Australië komen ze niet van nature voor. Hoeveel soorten er werkelijk zijn, is moeilijk te zeggen. De aantallen variëren tussen de 600 en bijna 1.000 eiken soorten.

In Duitsland bedraagt ​​de voorraad Engelse eik en wintereik negen procent. Daarmee is de eik hier de tweede meest voorkomende loofboom.

De eik wordt gewaardeerd om zijn lange levensduur en het harde, nauwelijks verrotte hout. Het duurzame, massieve hout wordt voor veel doeleinden gebruikt zoals:

• Meubilair
• Spoorbielzen
• vaten
• Vloeren
• Waterbouwkunde
• brandhout

Geschiedenis van de eik in Duitsland

Eikenbomen bestaan ​​al sinds de oudheid in Duitsland. Er werden beproevingen gehouden onder haar overweldigende kroon. Een voorbeeld hiervan is de Femeiche, een van de oudste Duitse eiken die bij Borken staat.

De eik is sinds de 18e eeuw de Duitse nationale boom.

Na de Frans-Duitse oorlog (1870-1871) werden overal in Duitsland vredeseiken geplant. Dit in de hoop dat de vrede tussen de landen bewaard zou blijven zolang er een eik leeft.

De eik in de kunst

Hoe belangrijk de eik voor mensen was en nog steeds is, blijkt uit de talrijke illustraties van eiken, niet alleen in de kunst, maar ook als militair insigne.

In de gotiek zijn de eik, eikels en eikenbladeren een terugkerend motief. Omdat de eik vanwege zijn duurzaamheid in verband werd gebracht met de heilige Maria, zijn afbeeldingen van de boom op veel bijbelomslagen te vinden.

Militaire rang onderscheidingstekens bevatten niet alleen de eikenbladeren in Duitsland, wat een symbool is voor hogere rangen.

Tips & trucs

Het pakhuisdistrict van Hamburg is gebouwd op honderden eikenhouten palen. Het eikenhout is bijzonder sterk en rot niet als het permanent in het water staat. Daarom werd deze bouwwijze niet alleen in Duitsland toegepast, maar bijvoorbeeld ook in Nederland, waar de ondergrond geen permanente bebouwing toelaat.