De giftigheid van de trompet van de engel - hiermee moet rekening worden gehouden

Angel's trompetten met hun prachtige bloemen verdienen van alle kanten veel bewondering. Net als veel andere schoonheden van sierplanten, moet u niet te verblind zijn - want de nachtschadeplant is zeer giftig.

Zoals alle nachtschade is de trompet van de mooie engel giftig

Hoe giftig is de trompet van de engel?

De trompet van de engel behoort tot de nachtschadefamilie, die over het algemeen op de een of andere manier giftig is. Zoals de meeste soorten in hun familie, bevat de engelentrompet veel alkaloïden, met name scopolamine, hyoscyamine en atropine. Deze stoffen zorgen ervoor dat alle delen van de plant zeer giftig zijn. De wortels en zaden zijn het meest giftig. Het is echter belangrijk om te weten dat in de huidige gecultiveerde vormen de gifstoffen vaak grotendeels worden uitgeroeid.

• Angel's Trumpet Toxins: alkaloïden
• Alle delen van de plant zijn giftig, vooral wortels en zaden
• Sommige cultivars zijn minder giftig

Gevaarlijke doses

Bij ongeteelde soorten kan de geur van de bloemen, die vanwege de ernst een waarschuwingssignaal is, lichte vergiftigingsverschijnselen veroorzaken. Deze uiten zich in licht verdovende effecten, hoofdpijn en mogelijk zelfs misselijkheid met braken.

Echt gevaarlijk wordt het echter pas als er delen van de engelentrompetplant worden gegeten. Een dosis van ongeveer 0,3 g wordt al als riskant beschouwd. Het effect wordt pas ongeveer 2-4 uur na inname duidelijk en manifesteert zich in ernstige huidirritatie en temperatuurstijging, misselijkheid en braken, rusteloosheid en verwarring, visusstoornissen, verhoogde polsslag en sterke dorst. Hogere doses kunnen ook leiden tot krampen, hoge niveaus van opwinding en woede-uitbarstingen.

Maatregelen

Als een ietwat te nieuwsgierige bewonderaar of een peuter iets van de trompet van de engel zou hebben opgepakt, moeten er zo snel mogelijk tegenmaatregelen worden genomen. Als er medicinale houtskool beschikbaar is, moet deze onmiddellijk worden toegediend - het bindt het gif en drukt het uit het lichaam. Door de natuurlijke reactie van braken probeert het lichaam echter het gif zelf kwijt te raken.

U moet ook de spoedarts bellen of onmiddellijk contact opnemen met het antigifcentrum. Controleer continu de vitale lichaamsfuncties van de patiënt totdat er hulp komt.