Verschillende soorten klaver - ornament of pest?

Het plantengeslacht Klee (Trifolium) telt inmiddels meer dan 245 variëteiten, waarvan er 16 in de landbouw worden geteeld als voedergewassen of als groenbemester. In taalgebruik worden ook andere planten, zoals de klaverzuring (geslacht Oxalis), tot de klaver gerekend, hoewel deze taxonomisch slechts zeer ver verwant zijn met het geslacht Trifolium.

Witte klaver is een uitstekende vervanger voor gazon

De meest voorkomende klavertjes in de tuin

In de tuin kunnen verschillende soorten klaver zichzelf verspreiden of gericht worden geteeld. Terwijl sommige tuinders bewust klaver verbouwen in plaats van gazon, vechten anderen wanhopig om de klaver in de tuin uit te roeien. De meest voorkomende soorten klaver in Europese tuinen zijn:

• Weideklaver of rode klaver (Trofolium pratense)
• Weißklee (Trifolium repens)
• Oxal corniculata

Andere bekende soorten klaver zijn:

• Hornklee (Lotus corniculatus)
• Perserklee (Trifolium semipilosum)
• Alexandrinerklee (Trifolium Alexandria)

Bijzonderheden van de weideklaver

De weideklaver is qua oppervlakte het belangrijkste voedergewas van alle klaversoorten. De weideklaver, die vaak als voederplant wordt gekweekt, wordt vanwege zijn roodgekleurde bloeiwijzen meestal ook wel rode klaver genoemd. Dit type klaver is een van de oudste landbouwcultivars in Europa, aangezien de weideklaver al in de 16e eeuw werd verbouwd in Vlaanderen, Italië en Spanje. Net als de andere soorten klaver die in de landbouw worden gebruikt, houdt de weideklaver van relatief koele en vochtige locaties met regenachtige zomers. Dit komt doordat deze planten een relatief hoge waterbehoefte hebben. Daarnaast dient de rode klaver op vrij zware kleigrond te worden geteeld; de weideklaver verdraagt ​​geen locaties met zuur bodemmateriaal.

Kenmerken van witte klaver

De zogenaamde witte klaver (Trifolium repens) vormt in tegenstelling tot de rode klaver kruipende scheuten die dicht bij de grond groeien en wortel schieten. Van de voederpeulvruchten is de witte klaver de enige plant die bestand is tegen constante beweiding en de belasting van de grasmat als er op de lange termijn op wordt getrapt. Daarom is dit type klaver bijzonder geschikt als vervanging van gazon. De witte klaver is minder gevoelig voor koude- en droogtefasen dan de rode klaver. Ook wat betreft de aard van de bodem is de witte klaver iets minder veeleisend dan de weideklaver.

Verbeter de grond met klaver

De verschillende soorten landbouwklaver verbeteren zowel fysiek als chemisch de bodem. Enerzijds maken de fijne wortels van de klaver de grond diep los en kunnen zo bodembeschadiging door bijvoorbeeld reguliere graanteelt voorkomen. Aan de andere kant hopen de nodulaire bacteriën aan de klaverwortels ook stikstof op in de bodem, wat belangrijk is voor de groei van veel planten. Men moet het echter niet overdrijven met de teelt van klaver en tussen de afzonderlijke vruchtwisselingsrondes van de klaver moeten teeltpauzes van drie tot vier jaar voor witte klaver en vijf tot acht jaar voor rode klaver in acht worden genomen.

Wanneer de klaver hinderlijk wordt in het gazon

Onder bepaalde omstandigheden kan het gebeuren dat de klaver zich ongewenst verspreidt in het gazon. Als er een sterke verspreiding van klaver in het gazon zit, kan deze worden bemest met hoornkrullen (€ 24,99 bij Amazon *) hulp: Deze bevorderen de gezonde groei van het gras zonder de klaver van extra fosfaat te voorzien (zoals in andere meststoffen). In het voorjaar kan het ook handig zijn om met een verticuteermachine de klaver grondig van het gazon te verwijderen. Daarna moeten de kale plekken worden voorzien van kunstmest en moet het gazon opnieuw worden ingezaaid. In ernstige gevallen kunnen ook chemische middelen worden gebruikt die alleen hun effect uitoefenen op de tweezaadlobbige klaver en niet op het eenzaadlobbige gras.

Advies

Het geluksklavertje (Oxalis tetraphylla), populair als geluksgeschenk op oudejaarsavond, is vooral populair vanwege het klavertje vier. Vanwege de gevoeligheid voor vorst wordt ze meestal binnen gekweekt, maar kan in de zomer ook buiten in potten worden gekweekt. De kleine bewaarklompjes van de geluksklaver zijn zelfs eetbaar.