Grafdelver Käfer in profiel - eco-schat op zes poten

Doodgraverskevers kijken niet de andere kant op als er aas in de bossen en velden rondslingert. Karkassen worden met gebundelde krachten begraven en gerecycled als opfokstation voor de nakomelingen. Ingenieuze samenwerking en conserveringstechnieken vertragen de afbraak. Een compact profiel noemt de adembenemende eigenschappen van aaskevers. We nodigen je uit voor een fascinerende reis door het heilzame leven van een ecologisch juweel op zes poten.

De doodgraverkever heeft een belangrijke functie in het ecosysteem

De belangrijkste dingen in het kort

• Doodgraverkevers zijn langwerpig-ovaal, 12-26 mm groot, zwart met twee roodgele dwarsbanden met een zigzagpatroon op de vleugels (uitzondering: zwarte grafdelver)
• Gewone doodgraver en zwarte grafdelver dragen rode en gele antennes. Zwarthoornige doodgraver heeft zwarte antennes
• Grafgravers zijn waardevolle nuttige insecten omdat de aaskevers kadavers gebruiken als voedsel- en broedplaats

Gravedigger Beetle - Gezocht poster

Gravedigger-kevers zijn zeer nuttige insecten

Wetenschappers hadden de naam niet beter kunnen kiezen. Doodgraverkevers zijn de begrafenisondernemers van de natuur omdat ze ijverig zorgen voor de verwijdering van aas. Karkassen tot de grootte van een muis worden niet alleen begraven, ze worden ook vakkundig verwerkt en hergebruikt als voedselbron en broedplaats voor hun larven.

begrafenisondernemer	Gemeenschappelijke doodgraver	Zwarte doodgraver	Zwarthoornige doodgraver
Omvang	12-22 mm	18-26 mm	12-18 mm
Kleur	zwart	zwart	zwart
Dekvleugel	roodgele, gekartelde dwarsbanden	zwart	rood-gele gekartelde dwarsbanden
Antenne lobben	rot-oranje	rot-oranje	zwart
eten	Aasen	Aasen	Aasen
Activiteit	actief	actief	actief
botanische naam	Nicrophorus vespillo	Nicrophorus humator	Nicrophorus vespilloides
Familie	Aaskäfer	Aaskäfer	Aaskäfer
Voorval	Azië, Europa tot Finland	Azië, Europa tot Zuid-Scandinavië	Azië, Europa tot de Britse eilanden

De doodgraverkever ondersteunt zijn nimbus als een heilzaam insect met verdere voedselvoorkeuren. De soorten die in Europa voorkomen, verslinden met plezier rottend plantmateriaal en jagen op insecten en larven. Het prooiregime omvat een aantal plagen die het leven van amateurtuinders in de tuin, op het balkon en terras bemoeilijken.

inval

Een zeldzame gast in het appartement

Af en toe komt een doodgraver kever een appartement binnen op het verkeerde spoor. Dit gebeurt meestal in het donkere seizoen wanneer de kevers bij kunstlicht hun oriëntatie verliezen en verdwalen in huis. Dit is geen reden tot bezorgdheid, aangezien doodgravers niet giftig zijn en niet bijten of steken. Afgesneden van zijn natuurlijke voedselbronnen, betekent deze ramp de doodstraf voor het heilzame organisme. Als je de zeldzame gast behoorlijk bewonderd hebt, start dan een reddingsoperatie met een glastruc. Omdat doodgraverkevers niet zo lenig zijn als andere kevers in het appartement, zet je gemakkelijk een glas over het insect. Schuif nu een stuk karton of dubbelgevouwen papier eronder, draag uw gast naar buiten en laat ze vrij.

Ecologisch gunstige voortplantingsmethode

Grafgraverkevers oefenen een fascinerende reproductiestrategie uit voor de zegen van de natuur. Het volgende overzicht probeert het complexe proces in begrijpelijke stappen weer te geven. Help ons bij het opzetten van een gezin in het rijk van de aaskevers:

Zoek naar broedplaatsen

Het paarseizoen is in mei

Vanaf mei gaan mannelijke doodgravers op zoek naar dode kleine dieren als ideale broedplaats. Vooral kleine knaagdieren zoals woelmuizen of mollen, maar ook vogels komen in aanmerking. Kevermeesters die hebben gevonden wat ze zoeken, trekken vrouwtjes aan die klaar zijn om te paren. Het beroemde reclameritueel heet Sterzeln. Het mannetje strekt verleidelijk zijn rug naar boven en wiebelt veelbelovend. Mochten concurrerende mannetjes aangetrokken lijken door de geur van aas, dan zullen er grasgevechten zijn om eigendomsrechten te verduidelijken. Vrouwelijke doodgraver daarentegen is welkom en zal niet worden aangevallen.

Paring en eieren leggen

Direct na het paren graven de aanstaande keverouders een grot onder het karkas, dat dan begint te zinken. Na zes uur is het lijk van het dier al ondergronds en na 30 uur heeft het zijn definitieve positie in de crypte bereikt. Tijdens dit werk worden haren of veren verwijderd en neemt het karkas een bolvorm aan.

Beginnend bij de crypte graaft het vrouwtje een moedertunnel en legt daarin de eieren. Eieren worden nooit rechtstreeks in het aas gelegd. Vervolgens eet de lieveheersbeestje een krater in het karkas, de zogenaamde eetkrater. Hier wacht het vrouwtje geduldig tot de eerste larve uitkomt.

Larven komen uit en broeden

Karkassen dienen als voedsel en broedplaatsen

Binnen een paar uur komen de larven uit de eieren en migreren doelbewust in de richting van hun moeder. Ter oriëntatie markeerde ze de broedplaats van tevoren wijselijk met geuren. Tijdens de eerste twee vervellingen worden de nakomelingen mond-op-mond gevoed door beide ouders. Na de tweede rui hebben de larven voldoende sterke monddelen om zich zelf van het karkas te voeden. Daarnaast wordt het voeren voortgezet om te voldoen aan de hoge energiebehoefte van de snelgroeiende larven. De larvale ontwikkeling met in totaal drie vervellingen strekt zich uit over een periode van 4 tot 6 dagen, nauw begeleid door de intensieve broedzorg van de volwassen kevers.

De larven verlaten dan de broederij om op enige afstand in de grond te graven en daar te verpoppen. Het duurt nog 14 dagen voordat de voltooide doodgraverkevers de wieg van hun pop verlaten. Het enige dat overblijft van het karkas is een lege huls.

Advies

Grafgraverkevers zijn echte praatzakken. De kevers communiceren continu met behulp van tsjilpende geluiden tijdens het zware begrafeniswerk van een karkas en de slopende broedzorg. Iedereen die met open oren door de natuur loopt, heeft een goede kans om doodgraverskevers af te luisteren en op het werk te bewonderen.

Droomteam van het bos - doodgraver en mijten

Grafgraafkevers krijgen een voordeel ten opzichte van hun voedselconcurrenten door gezamenlijk hun prooi te begraven. Dit proces duurt lang, waarmee de vliegen hun eieren op het karkas leggen. Hier komen mijten om de hoek kijken, met behulp waarvan slimme grafdelvers de concurrentie dwarsbomen. Het volgende overzicht vat samen hoe het plan werkt:

1. Doodgraver kever ruikt dode muis
2. Kever loopt heen en weer en tilt het karkas op om de grootte en het gewicht te controleren als mogelijke broedplaats
3. Meegebrachte mijten schakelen over van de kever naar het karkas om vliegeneieren te eten

Het resultaat van deze win-win-symbiose: mijten kunnen gemakkelijk met de Kever-taxi naar de voedselbron worden vervoerd. Er ontwikkelen zich geen vraatzuchtige maden op het karkas, de keverlarven voeden de voorraden weg.

In de volgende video kun je op indrukwekkende foto's zien hoe een zwarthoornige doodgraver mijten als passagiers naar het aas vervoert.

YouTube

Ingenieus behoud - de doodgraver Käfer vertraagt ​​de ontbinding

Het gebruik van mijten als poetsploeg tegen vliegeneieren is voor de doodgraverkever niet voldoende om de broedkamer te beschermen. Om de afbraak te vertragen, wordt het karkas vakkundig geprepareerd. De sluwe kevers hebben endogene conserveermiddelen aan boord, ontdekten kennisdorstige entomologen van het Max Planck Instituut in Jena.

Een dierlijk lijk dat van haar is ontdaan en tot een bal vlees is verwerkt, krijgt een speciale behandeling met afscheidingen. Deze cocktail zorgt ervoor dat de incubatiekamer langer meegaat. Bij dit proces bedekken grafdelvers het voedsel met een laagje bacteriën en gist. De antimicrobiële stof wordt in de darm van de aaskever aangemaakt en op het karkas gesproeid. Hierdoor vertraagt ​​de afbraak, blijven belangrijke nutriënten behouden en wordt de vorming van giftige karkasmaterialen voorkomen.

Häufig gestellte Fragen

Een doodgraverkever loopt door mijn appartement. Wat moeten we doen?

U hoeft zich geen zorgen te maken, want de kever is net de weg kwijt. Vang de onvrijwillige gast alstublieft levend. Idealiter heeft u hiervoor een levende insectenval bij de hand. Je kunt jezelf ook bewapenen met een glas en een stuk karton. Zet de pot over de kever. Schuif het karton langzaam onder het glas, draag de glazen gevangenis en zijn gevangenen naar buiten en laat de doodgraver vrij.

Zijn grafdelverkevers giftig voor mensen of huisdieren?

Grafgraafkevers zijn niet gevaarlijk voor mens of dier

Nee, doodgraverkevers vormen geen gevaar voor mensen of huisdieren. De kevers bijten niet en hebben geen angel. Integendeel, aaskevers maken zichzelf nuttig als gezondheidspolitie omdat ze kadavers opruimen en rottend plantaardig materiaal eten. Daarnaast jagen grafdelvers op andere insecten en larven, waaronder een aantal bijtende en stekende plagen.

Hoe ziet een doodgraverkever eruit?

Een doodgraverkever is 12 tot 22 cm lang. Zijn langwerpige ovale lichaam is zwart. De dekvleugels zijn versierd met twee brede, oranjegele dwarsbanden met een zigzagrand. De vleugeldeksels, halsschild en buikranden zijn lichtgeel behaard. De kleur van de antennes verschilt per soort: Bij de zwarthoornige doodgraver (Nicrophorus vespilloides) zijn de antennes egaal zwart. Gemeenschappelijke doodgraver (Nicrophorus vespillo) en zwarte doodgraver (Nicrophorus humator) pronken met roodoranje antennes.

Wat is de lagere classificatie van de doodgraverkever?

Het geslacht van de doodgraver wordt wereldwijd door 70 soorten vertegenwoordigd. De drie typen gewone grafdelver (Nicrophorus vespillo), zwarte grafdelver (Nicrophorus humator) en zwarthoornige grafdelver (Nicrophorus vespilloides) zijn vooral relevant voor Europa als lagere classificatie. De grootste inheemse soort grafdelver genaamd Nicrophorus germanicus met een lichaamslengte tot 30 millimeter wordt zelden gevonden.

Waar vind je doodgraverkevers?

Ernstige graafkevers zijn er overal waar kleine dode dieren rondslingeren. De gemakkelijkste manier om de karkassen in de losse bosgrond te begraven voor gebruik als broedkamer en voedselbron. De beste kansen om de unieke aaskevers te ontmoeten, zijn in het bos, bij voorkeur aan de zonnige rand van het bos.

Advies

Voorbeeldig teamwerk tussen doodgraverskevers gaat verder dan liefdevolle broedzorg. Onderzoekers van de American National Academy of Sciences hebben opgemerkt dat sierlijke keverlarven stevig bij elkaar blijven. Als geen van beide ouders het voedsel hapklare serveert, bewerken de larven het vlees met hun gecombineerde krachten tot het klaar is voor consumptie. Niet alleen de biologische broers en zussen profiteren van deze fenomenale samenwerking. Verlaten larven uit naburige families van grafdelvers worden ook in het team geïntegreerd.