De natuurlijke thuisbasis van stevia

De steviaplant komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en is biologisch correct als Stevia rebaudiana Bertoni. Alleen deze planten produceren de zoet smakende stevioside, een caloriearme zoetstof, in hun bladeren.

Stevia - de Zuid-Amerikaan die van warmte houdt

De wilde afzettingen van stevia zijn te vinden op de plateaus van Paraguay, Argentinië en Brazilië. Hier heerst een semi-vochtig klimaat, dat wordt gekenmerkt door veel neerslag. De milde temperaturen komen zelden onder de twintig graden Celsius. De bodems in deze regio zijn licht zuur, kleiachtig, zanderig en daardoor goed gedraineerd. Vanwege hun lage voedingswaarde worden ze als bijna steriel beschouwd. Stevia heeft zich optimaal aangepast aan deze omstandigheden en ontwikkelt in zijn natuurlijke vorm bossige scheuten tot een meter hoog.

Zuinige vaste plant

Omdat de takken van stevia vrijwel onvertakt groeien, heeft de plant veel licht nodig om zijn blad te ontwikkelen, maar nauwelijks voedingsstoffen. Afhankelijk van het klimaat gedijt het honingblad in zijn natuurlijke habitat als een groenblijvende plant of werpt het de bladeren af ​​bij lagere temperaturen. De stevia trekt dan zijn levenskracht terug in de uitgebreide wortelstok en ontkiemt bij hogere temperaturen fris en groen. De belangrijkste bloeitijd van het honingblad valt in de late herfst. Bemesting gebeurt door de wind die bijna altijd overheerst op de plateaus en het stuifmeel van de ene bloem naar de andere transporteert.

Herontdekking door de Europeanen

De Zwitserse natuuronderzoeker Moisés Giacomo "Santiago" Bertoni was de eerste Europeaan die het honingblad tegenkwam in het grensgebied met Brazilië. Aanvankelijk vermoedde hij dat het zoete blad een tot nu toe onbekende soort van Eupatorium zou zijn vanwege de gelijkenis met het waterdeast dat inheems in Europa is. Pas in het begin van de 20e eeuw werd stevia correct geclassificeerd en kreeg het de Latijnse plantennaam ter ere van Bertoni.

De lokale bevolking waardeert stevia sinds mensenheugenis

Stevia wordt zeer gewaardeerd door de inheemse bevolking van Zuid-Amerika. Mensen die in Zuid-Amerika wonen, gebruiken de plant nog steeds als een zeer effectief natuurlijk medicijn en om matenthee zoeter te maken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen suiker schaars was, werd het zoete kruid voor het eerst geprobeerd als suikervervanger in Engeland. Sinds 11 november 2011 is stevia ook toegestaan ​​als voedingsadditief in de EU en wordt het gebruikt in suikerarme voedingsmiddelen.

Tips & trucs

Om eten en drinken zoeter te maken, kunt u verse steviabladeren, een stevia-extract of steviapoeder gebruiken. Al deze zoetstoffen kun je zelf maken van de bladeren van de plant.