Grasmijtbeten detecteren, behandelen en voorkomen

Grasmijten worden in de volksmond aan de kaak gesteld als de boosdoener van bepaalde jeukende beten. Ze zijn volkomen onschuldig aan de klachten die vaak weken aanhouden en die meestal optreden na een tijd in de natuur te hebben doorgebracht. Wie hier eigenlijk achter zit en hoe corrigerende maatregelen kunnen worden genomen, wordt ten slotte in het volgende verduidelijkt.

Grasmijten zijn klein maar kunnen ernstige allergische reacties veroorzaken

De belangrijkste dingen in het kort

• Grasmijten bijten mensen niet; Herfstmijten doen dat
• Gesneden citroenen of uien en alcohol desinfecteren de beet
• Zelfs als de beet erg jeukt, moet u er niet aan krabben, omdat dit tot een ontsteking kan leiden
• De beten kunnen gevaarlijk zijn voor kinderen en mensen met allergieën

Grasmijt bij mensen?

Jeukende gebieden bij de romp en intieme delen van het lichaam worden soms niet meteen correct gediagnosticeerd. Enerzijds komt dit doordat de dader zich verschuilt achter een soortgenoot. Dat grasmijten vaak de schuld krijgen, is te wijten aan een wijdverbreid misverstand over definities. Om de zaak duidelijk te maken: grasmijten zijn meestal niet relevant voor de mens.

De eigenlijke oorzaak van de ziekte is de herfstmijt, die ook een paar andere veel voorkomende namen heeft. Deze omvatten bijvoorbeeld herfstgrasmijt (bijzonder verwarrend), oogstmijt, hooimijt, grasluis, beet, grondluis of perzikluis.

Het klinische beeld dat mensen laten zien met een herfstmijtplaag wordt oogstschurft genoemd. Waarom? Omdat het een typisch fenomeen is van het oogstseizoen en waarschijnlijk een maar al te bekende, onaangename bijwerking was van de werkelijk gelukkige, rijk begaafde fase in de nazomer en herfst in vroegere tijden in boerenkringen. Als alternatief wordt de oogstschurft ook wel hooischurft, herfstbeet of kruisbesziekte genoemd.

In feite worden dieren, vooral zoogdieren zoals muizen, andere knaagdieren, honden of katten, geparasiteerd door de "grasmijt". In feite dienen mensen het ongedierte alleen als een alternatieve gastheer - om zo te zeggen, als er niets beters beschikbaar is.

inval

Mijten zijn spinnen

Trouwens: zoals alle mijten zijn herfst- en grasmijten geen insecten, maar spinachtigen. Dit is goed te zien aan de acht poten van de volwassen dieren. Maar pas op: net als insecten hebben de larven maar zes poten! Overigens zijn het ook de larven die belangrijk zijn voor mens en dier: omdat zij de huid aanvallen en de jeukende beten veroorzaken. Ondanks hun kleine formaat zijn ze met het blote oog te zien.

Hier is een foto zodat u een idee kunt krijgen van de dieren:

Grasmijten zijn moeilijk te zien met het blote oog

En hier is een kort overzicht van hoe je onderscheid kunt maken tussen herfst- en grasmijten:

tafel:

	Herfst mijt	Grasmilbe
Zoologischer-naam	Neotrombicula autumnalis	Bryobio Gramineum
Alternatieve gemeenschappelijke namen	Herfstgrasmijt, oogstmijt, hooimijt, grasluis, beet, grondluis, perzikluis	Keine
Verschijning	Larven tot 0 mm, ovaal, bleekoranje van kleur; volwassen dieren tot 3 mm groot, breed rugschild, dubbele ogen	Aanzienlijk kleiner dan herfstmijten, larven ook zespotig, volwassen achtpotig
Relevantie voor mensen	Parasitisatie in de nazomer / herfst met veelvuldig contact met gras, ernstige jeukproblemen	Hooguit, heel af en toe bijten, jeuken deze veel minder

Hoe kunnen "grasmijtbeten" worden herkend?

Laten we het onooglijke kwaad eens nader bekijken, zodat we het bij het hoofd kunnen pakken. Typische kenmerken van herfstmijtbeten zijn als volgt:

• meerdere scharlakenrode striemen die tegelijkertijd voorkomen, soms enkelvoudig, groter, soms meerdere kleintjes zoals huiduitslag
• bij voorkeur op gebieden dicht bij de romp, in het genitale gebied en in binnenbochten, bij voorkeur die met een dunne huid en onder nauwsluitende kleding. Bijvoorbeeld in het lies- en lumbale gebied, onder de oksels, in de holtes van de knieën en de krommen van de armen of op de polsen en enkels
• vaak ernstige jeuk die tot 2 weken kan aanhouden

De karakteristieke plaatsen waar de oogstkrassen tot uiting komen, zijn de ideale aanvalspunten voor de herfstmijtlarven, omdat ze hier weinig hoornvlieslaagje hebben om door te prikken en een aangenaam vochtige en warme omgeving wordt geboden.

De striemen zijn geen steken, maar beten. De spinachtigen hebben geen angel, maar bijten zich met hun monddelen een weg door de huid om bij voedzame celsappen en lymfe te komen. De dieren zuigen geen bloed. Om hun voedsel aan te boren, scheiden ze een speekselafscheiding af wanneer ze bijten, waardoor een deel van het huidweefsel oplost. De daaropvolgende, defensieve afgifte van histamine zorgt voor de jeuk.

Hoe verloopt de ziekte?

Het toeschrijven van de jeukende puisten aan de herfstmijten is niet geheel triviaal. Dit komt ook door de tijd die het kost om uit te breken. De jeuk treedt pas ongeveer 24 uur na de beet op, de puisten verschijnen meestal iets later.

Dit komt doordat de larven alleen een zogenaamde "pool" kunnen creëren, d.w.z. een kanaal naar het celsap en de lymfe, door de huid meerdere keren met hun monddelen te bewerken. Bovendien bevordert de warmte van het bed de vorming van walnoten, waardoor men gemakkelijk vlooien of bedwantsen als boosdoeners kan vermoeden. Het is voor de leek vaak niet duidelijk dat de hooioogst of de picknick in de wei afgelopen weekend de "beten" zou kunnen hebben veroorzaakt die later optreden.

De duur van jeuk en pustuleuze vorming

Het duurt dus ongeveer 1-2 dagen voordat de kwaddels zich hebben ontwikkeld. Maar dan komen sommige dingen echt aan de gang en treedt hevige jeuk op. Sommige mensen reageren echter ook veel minder heftig op de beten, waardoor ze soms onopgemerkt blijven. De jeuk, indien aanwezig, kan na 3-4 dagen verdwijnen, maar kan soms tot 2 weken aanhouden.

De respons varieert afhankelijk van de gevoeligheid

De kracht van de reactie van de gebeten persoon hangt af van de conditie van de huid en de algemene gevoeligheid. Mensen met een zachte, dunne huid zijn sowieso gevoeliger voor de parasieten. Als u ook vatbaar bent voor allergieën, geeft u bij infectie ook meer histamine af en ontwikkelt u een intensievere afweerreactie.

Krabben maakt het ongemak erger

De beet kan pas echt ontbranden door te krabben

Hoe het gebeten zich gedraagt, is ook relevant voor het beloop van de ziekte. Iedereen die bekend is met ongedierte steken en beten, weet dat krabben de zaken alleen maar erger maakt. Omdat 1. u de geïnjecteerde vreemde eiwitten verdeelt en hun effectieve bereik vergroot. En 2. bij intens krabben kunnen zich kleine wonden vormen, die op hun beurt een kanaal kunnen vormen voor infecties zoals ontstekingen en andere secundaire huidaandoeningen.

Algemene tegenmaatregelen

Om de - zoals we nu weten: voorzienbare - jeuk te verlichten, kun je eerst normale huismiddeltjes en preparaten van de apotheek gebruiken die ook helpen bij insectenbeten. Voorbeelden zijn:

• Houd plakjes citroen op het getroffen gebied voor ontstekingsremmende en irriterende verlichting
• Behandel met gesneden ui
• Desinfecteer en koel met 70% cosmetische alcohol, eventuele mijten die nog aanwezig zijn, worden ook gedood
• Gebruik anti-allergische, verzachtende zalven
• Gebruik indien nodig hydrocortisonpreparaten (voor hogere doses is een recept vereist)

Advies

Bovendien moet u alle kledingstukken en beddengoed die u de afgelopen dagen (meerdere keren) hebt gedragen, wassen om eventuele mijten te verwijderen die nog op u leven!

Wanneer zijn "grasmijtbeten" bijzonder gevaarlijk? Indicaties en oplossingen

De huid van jonge kinderen is gevoeliger dan die van volwassenen en moet worden beschermd

In de regel is een herfstmijtplaag niet echt kritisch. Dit komt doordat de larven van de dieren zich maar een paar dagen op hun gastheer voeden en dan afzetten om met het ingenomen voedsel in de volgende ontwikkelingsfase te komen. Ze worden dan een nimf en vervolgens een volwassen mijt, die zich dan alleen voedt met planten.

Lymfoedeem

De besmetting kan problematisch worden als secundaire ziekten optreden door intensief krabben en de daaruit voortvloeiende infecties. Bacteriën zoals streptokokken kunnen door kleine krasjes de lymfevaten binnendringen en daar oedeem veroorzaken. Dit uit zich in ernstige zwellingen en moet door een arts worden behandeld, vooral bij mensen met een zwak immuunsysteem.

allergisch

Degenen die over het algemeen allergisch zijn, ontwikkelen ook een sterkere afweerreactie op de "grasmijtbeten" of herfstmijtbeten. De jeuk is sterker door de grotere hoeveelheid afgegeven histamine en er kunnen zich blaren vormen op de puisten.

Tegenmaatregelen:

Antihistaminica kunnen vooral nuttig zijn voor mensen met een allergie. Ze verlichten de sterke afweerreactie en de bijbehorende jeuksymptomen en voorkomen zo ook superinfecties.

Zuigelingen

Het probleem met kleine kinderen is vaak dat ze volkomen onwetend zijn en vertrouwen hebben in de wereld en daardoor gemakkelijk mijtbeten kunnen opvangen tijdens het spelen in het gras. Bovendien is het voor hen moeilijker om het intuïtieve krabben tegen de jeuk te weerstaan. Dit resulteert in een hoger risico op infectie, wat op zijn beurt weer gevaarlijker is voor de junioren vanwege hun lage lichaamsgewicht en minder ontwikkelde immuunafweer.

Tegenmaatregelen:

Omdat kinderen nauwelijks de rationele discipline kunnen opbrengen om de jeuk te weerstaan, zijn lokale jeukverlichters in eerste instantie nuttig: huismiddeltjes in de vorm van 70% cosmetische alcohol, citroensap of uiensap, waarmee de plekken worden gedept, kunnen verlichting brengen. Tegelijkertijd is medische ondersteuning zeker aan te raden. Net als bij mensen met een allergie, kunnen antihistaminica jeuk en het risico op infectie door krabben verminderen.

"Grasmijtbeten" op huisdieren

Zoals eerder vermeld, worden zoogdieren veel meer getroffen door oogstschurft dan mensen. Muizen zijn de meest populaire prooi van de herfstmijtlarven, maar ook honden, katten of paarden kunnen het slachtoffer worden.

De tekenen van een besmetting zijn in principe niet anders dan die van ons: het dier lijdt aan malaise en krabt, likt en schudt zichzelf onophoudelijk. En krabben kan ook leiden tot open, ontstekingsgebieden bij viervoeters. Dit kan problematisch zijn, vooral als u in uw hoofd of in uw ogen bijt.

Honden

Honden worden ook vaak gestoken door grasmijten

Veel honden houden ervan om met poten en snuiten in de grond te graven en hun instinct te volgen. In de nazomer en herfst bieden ze de uitkomende herfstmijtlarven ideale kansen om open te springen: de snuit, poten en oren zijn welkome herbergen voor hun tijd tot aan het nimf-stydium.

Katzen

Scharrelkatten die graag door hoog gras zwerven, kunnen ook worden aangevallen door herfstmijten. In principe zijn hier dezelfde indicatoren en behandelingsopties van toepassing.

remedie

Als u de bovenstaande gedragssignalen bij uw hond opmerkt, is het een goed idee om hem op mijten te testen. Kam de vacht tegen de nerf in risicogebieden (oren, poten) en let op de kleine, oranjerode dieren. Ze zijn klein, maar kunnen met het blote oog worden gezien. Om ze beter te kunnen ontdekken (bij een roodachtige vacht is dat niet gemakkelijk) kun je ook een witte mat onder het kamstation uitspreiden en kijken of er oranjerode stippen zijn. Zoek natuurlijk ook naar puisten op de huid.

Als preventieve maatregel worden zogenaamde insectenwerende middelen aanbevolen. Ze zijn verkrijgbaar in de vorm van sprays of poeders en kunnen worden gebruikt in het herfstmijtseizoen tussen juli en oktober.

Help

Allereerst moet u uw trouwe viervoeter grondig douchen en ook hun dekens, kussens en manden grondig schoonmaken. Als uw lieveling teveel last heeft van de jeuk, kunt u ook speciale, jeukverlichtende dierenzalf gebruiken.

In de regel hoeft een herfstmijtplaag bij huisdieren niet echt te worden behandeld, omdat de mijtenlarven na 3-4 dagen weer vallen.

Häufig gestellte Fragen

Wat helpt bij ontstekingen veroorzaakt door "grasmijtbeten"?

Herfstmijtbeten kunnen tergend ondragelijk zijn. Petje af voor degenen die zichzelf kunnen beheersen en niet kunnen krabben. Maar de meesten van hen zullen de acute verlichting niet kunnen vermijden. Als het krabben te intens is, kunnen kleine verwondingen snel tot ontstekingen leiden, wat nog meer ongemak kan veroorzaken.

Roodheid, pijn en vooral dreigende secundaire infecties kunnen het beste worden verlicht of voorkomen door desinfectie. Cosmetische alcohol (70% van de apotheek) of de goeie ouwe huismiddeltjes zoals de schijfjes citroen of uienhelften zijn hiervoor geschikt. Dit alles heeft bovendien een aangenaam verkoelend en daardoor irritatie verlichtend effect. Overigens zijn rauwe aardappelen ook een niet te versmaden optie. Een kompres met verdunde azijn kan ook helpen.

Is besmetting met grasmijt besmettelijk?

Een herfstmijtplaag is niet besmettelijk in de klassieke zin. Omdat het in eerste instantie geen infectie is.

Desalniettemin kan een besmette persoon in theorie een andere persoon “voeden” met het ongedierte. De larven van de herfstmijt bijten meestal een keer in de huid en vallen er weer af als ze hun eetlust hebben gestild. Onder bepaalde omstandigheden kan het echter ook gebeuren dat personen voortijdig hun kleding of beddengoed worden uitgetrokken. Als iemand anders met het textiel in aanraking komt, kan hij een nieuw slachtoffer worden van de mijtlarven.

Is het grasmijt of vlooienbeten?

De gegroepeerde puisten die worden geproduceerd door herfstmijten kunnen gemakkelijk worden verward met vlooienbeten. Om duidelijkheid te krijgen over wie de dader is, kunt u eerst uw eigen onderzoek doen:

Kortom, er is een hoger risico op vlooienbesmetting als u een huisdiereneigenaar bent. Als u vermoedt dat uw beten ook van vlooien kunnen komen, inspecteer dan uw trouwe viervoeter. Als je ook vlooien in hem vindt, heb je al uitgebreide duidelijkheid bereikt.

Raadpleeg echter ook uw dermatoloog. Hier kan op basis van een grondige anamnese een betrouwbare diagnose worden gesteld en de juiste therapie worden gestart.