De plaatselijke hond stond in een duidelijk profiel op

De hondsroos (Rosa corymbifera), die bijzonder wijdverspreid is in Midden-Europa - niet te verwarren met de sterk op elkaar lijkende hondsroos (Rosa canina) - is een zeer gemakkelijk te verzorgen en krachtige wilde roos die uitstekend geschikt is voor het aanplanten van hagen in de tuin. In tegenstelling tot veel andere wilde rozensoorten ontwikkelt Rosa corymbifera nauwelijks doornen.

De hondsroos is ook in de volksmond bekend als de hondsroos

De hond stond op in een notendop

• Botanische naam: Rosa corymbifera
• Geslacht: Roses (Rosa)
• Familie: Rosaceae
• Populaire namen: hondsroos, rozenbottel, wilde roos, struikroos, slapende doorn
• Oorsprong en verspreiding: klimatologisch gematigde zones van het noordelijk halfrond, vooral Centraal-Europa
• Hoogte: twee tot drie meter
• Typische kenmerken: De bladeren zijn aan de onderzijde behaard, de struik heeft bijna geen doorns
• Locatie: zonnig tot gedeeltelijk in de schaduw en warm
• Bodem: rijk aan voedingsstoffen, rijk aan klei en kalksteen
• Bloemen: witte tot lichtroze bloembladen
• Bloeiperiode: juni
• Vruchten: rozenbottels (bij rijpheid oranjerood gekleurd)
• Bladeren: afwisselend gerangschikt, geveerde bladeren
• Gebruik: onder andere als basis voor hybride theeroosjes
• Toxiciteit: nee
• Winterhardheid: ja

Hondenrozen zijn bijna overal te vinden

Omdat wilde rozen perfect zijn aangepast aan hun omgeving, zijn alle haagrozen niet alleen vrij weinig veeleisend op het gebied van locatie en verzorging, maar ook extreem winterhard. Rosa corymbifera is bestand tegen temperaturen tot min 29 ° C en is daarom ook perfect te planten in zeer koude streken. Hondsrozen laten hun bladeren vallen in de herfst, maar in de zomer vormen ze een dichte, ondoordringbare haag met verse, groene bladeren en talrijke grote, geurige bloemen. In de natuur komt de hondsroos vooral voor in struiken en aan de randen van droge bossen.

Hondsroos of hondsroos?

De term "hondsroos" wordt voornamelijk gebruikt om te verwijzen naar de twee nauw verwante en dus uiterlijk zeer vergelijkbare, maar toch verschillende, wilde rozensoorten Rosa corymbifera (de eigenlijke hondsroos) en Rosa canina (ook wel hondsroos genoemd). De bekende en zeer gezonde rozenbottels, de felrode vruchten van de wilde rozen, worden verzameld van de plaatselijke hondsroos. De vruchten van de hondsroos worden daarentegen niet gebruikt bij het koken en in de natuurgeneeskunde.

De hond stond op in de tuin

De hondsroos - zowel Rosa corymbifera als Rosa canina - is perfect voor wilde, romantische en gemakkelijk te onderhouden hagen die ondoorzichtig en ondoordringbaar zijn. De twee soorten kunnen afzonderlijk of in combinatie met andere wilde rozen worden geplant. Bijzonder interessante plantpartners zijn:

• Rosa multiflora (getufte roos),
• Rosa rubiginosa (Schottische Zaunrose),
• Rosa rugosa (appel- of aardappelroos),
• Rosa Carolina (zand- of weideroos)

Advies

De bovengenoemde hondenrozen moeten ongeveer 80 centimeter uit elkaar worden geplant. Regelmatig snoeien is zinvol voor bossige en sterke groei, en hiervoor worden ook heggenscharen gebruikt (€ 81,99 bij Amazon *) kan worden gebruikt.