Uit het leven van de tuinbladkever voor controle

Tuinkevers worden niet altijd geaccepteerd, omdat hun larven die in de grond leven, niet worden verwelkomd door hobbytuinders. Maar de insecten worden zelden als ongedierte beschouwd. Als ze uitgroeien tot een plaag, moeten speciale maatregelen worden genomen.

De tuinkever lijkt erg op de meikever, maar is behaard

De belangrijkste dingen in het kort

• Noch tuinkevers, noch hun larven doen gewoonlijk veel kwaad
• De larven van de tuinkever kunnen kale en bruinachtige plekken in het gazon tot gevolg hebben
• Tuinkevers kunnen worden bestreden met nematoden of feromoonvallen; vechten met gif wordt sterk afgeraden
• Tuinkevers lijken op de kevers van mei en juni, maar zijn veel kleiner

Tuinkever in de tuin

Meestal hoef je je nergens zorgen over te maken als je een tuinbladkever in de tuin ziet staan. De insecten voelen zich daar vooral thuis omdat ze een ruime voorraad voedsel vinden. De dieren veroorzaken in de regel geen schade. Zelfs als de larven, die ongeveer 15 millimeter groot zijn, in grote hoeveelheden verschijnen, veroorzaken ze geen noemenswaardige schade.

Tuinkevers veroorzaken alleen in uitzonderlijke gevallen grote schade aan gazons of rozen.

Schade aan afbeelding

Als er gaten en vlekkerige bruine verkleuringen in het gazon zitten, zijn larven vaak de oorzaak. Schade door tuinkevers kan optreden tussen juli en september. Vogels pikken de larven uit de losse grond, zodat ook het gazon wordt gescheurd. Het gegeten gras kan zich niet meer vestigen en vertoont een groeiachterstand.

Bij grote aantallen witte larven kan de grasmat loskomen, waarbij dergelijke ernstige schade wordt veroorzaakt door andere mestkeverlarven. Over een paar jaar zijn de volwassen kevers massaal op rozen te zien. Ze laten sporen van voeding achter op de bloemsystemen en bloembladen, waarbij de schade niet opmerkelijk is.

De tuinbladkever doet veel schade

Wat kan er tegen tuinbladkevers worden gedaan?

Als de tuinkever schade heeft toegebracht aan het gazon, dient u verdere voortplanting te voorkomen. Er zijn effectieve middelen die u kunt gebruiken om de pest te bestrijden. Alle maatregelen hebben echter ook nadelen die u vooraf moet beoordelen.

Advies

U moet het voer identificeren voordat u controlemaatregelen neemt. Het kunnen ook nuttige soorten zijn die uw gazon niet beschadigen.

Gift

Chemische bestrijding van tuinkevers moet worden vermeden, omdat sprays niet alleen ongedierte maar ook nuttige insecten aantasten. Chemische middelen zijn meestal niet effectief tegen vliegende insecten. Als de bodem wordt behandeld met gifstoffen, kunnen giftige stoffen in het grondwater terechtkomen of negatieve effecten hebben in het nabijgelegen oppervlaktewater.

Nematoden

Rondwormen zijn een effectieve manier om de larven in de grond te bestrijden. De soort Heterorhabditis bacteriophora leeft parasitair en gebruikt de larven van de tuinkever als gastheer. Ze dringen de lichaamsopeningen binnen en scheiden een bacterie af, waardoor de organismen binnen een paar dagen sterven.

Toepassing van nematoden:

• tussen juli en september
• Vloertemperatuur van minimaal twaalf graden Celsius
• Meng poeder met water
• giet binnen 45 minuten op het gazon
• vanwege de hoge UV-gevoeligheid alleen op bewolkte dagen aanbrengen

Vecht natuurlijk

Een natuurlijke strijd tegen potentieel ongedierte is altijd beter dan de chemische club. De effecten op het milieu en de gezondheid zijn zo laag mogelijk en de kevers worden op een zachte manier verkleind.

Advies

Veel insecten houden niet van de geur van knoflook. Zet wat planten direct op het gazon of steek teentjes knoflook in de grond.

Afsluiten

Speciale trechtervallen lokken de dieren met behulp van feromonen. Extracten van natuurlijke plantengeuren worden gebruikt als lokstoffen. Dergelijke vallen worden opgezet tijdens de vliegtijd tussen mei en juli. Omdat de kevers alleen bij droog weer van 's morgens vroeg tot' s middags vroeg vliegen, kan de val niet worden gebruikt om de populatie te verkleinen. Dergelijke feromoonvallen worden voornamelijk gebruikt om het voorkomen van de soort op te sporen.

Deze stoffen zijn aantrekkelijk voor tuinbladkevers:

• Hexanol: Bladalcohol
• eugenol: Deel van kruidnagelolie
• geranio: Deel van rozen- en geraniumolie

inval

Dit is hoe feromoonvallen werken

Tuinkevers vliegen tijdens hun zwermvlucht op een hoogte tussen de 50 en 100 centimeter, daarom moet ook op deze hoogte de lokstofval worden geïnstalleerd. De vallen laten lokstoffen vrij via een dispenser die zowel mannelijke als vrouwelijke insecten aantrekken. Het is gebleken dat tuinkevers eerder worden aangetrokken door gele oppervlakken. De kleur geel, in combinatie met de geuren, lijkt op een bloem waar de kevers naartoe vliegen. Ze vliegen tegen verticaal opgestelde impactvlakken en vallen in een trechter.(€ 4,75 bij Amazon *)

Bouw zelf een val

Voor een zelfgemaakte val heb je een donkergroene plastic pot en twee gele plastic borden nodig. Als alternatief kunt u een plexiglas ruit gebruiken die u in twee delen heeft gezaagd en met gele folie heeft geplakt. De twee delen worden later in elkaar gezet zodat ze een kruis vormen. Om dit te doen, moet je in beide secties een inkeping zagen - beginnend bij de kortere rand - tot aan het midden van de panelen. Het kruis wordt in de pot geplaatst en vormt nu acht schotten.

• Lijm de fles met lokstof op het kruis
• Plaats de val op een hoogte van 50 tot 100 centimeter
• controleer dagelijks

portret

De tuinbladkever (Phyllopertha horticola) behoort tot de mestkeverfamilie en wordt ten onrechte de junikever genoemd. De kevers zijn ongeveer acht tot elf millimeter lang en zijn te herkennen aan hun lichtbruin gekleurde vleugelkappen. De rest van het lichaam is dicht behaard en glanst metaalachtig zwartgroen. De fijne granulatie van het lichaam en de rijen stippen op de vleugelkappen zijn merkbaar. Tuinkevers hebben korte antennes die eindigen in een drielobbige waaier.

YouTube

Verschil tussen tuinkevers en meikever

Meikeverkevers bereiken een lichaamsgrootte tussen twee en drie centimeter en zijn daarom aanzienlijk groter dan tuinbladkevers. Ze hebben glanzend zwarte lichamen die onbehaard zijn. De onderwerpen verschillen ook tussen de soorten. De antennes van meikever eindigen in zes tot zeven lamellen.

Verschil tussen tuinkevers en Junic Beetles

Verschillende soorten uit de geslachten Amphimallon en Rhizotrogus worden vaak junikevers genoemd. Deze algemene naam voor de geribbelde krulkever komt veel voor. De tuinbladkever wordt ook minder vaak de junikever genoemd. Ze behoren allemaal tot de familie van de mestkever.

	Wetenschappelijke naam	kleuren	Harigheid
Geribbelde krulkever	Amphimallon solstitiale	leer geel tot bruin	laterale wimperharen
kever	Rhizotrogus marginipes	variabele Brauntöne	nauwsluitend
Tuinbladkever	Phyllopertha horticola	zwartgroen lichaam, lichtbruine vleugels	DICHT

Voorval

Tuinkevers komen voor in Europa en Azië. Hun verspreidingsgebied strekt zich uit tot het midden van Fennoscandinavië. In het zuiden van Europa begrenzen de berggebieden het gebied. De kevers koloniseren akkers en weilanden, waarbij bosranden en haaggangen de voorkeur genieten. Tuinkevers komen ook voor in tuinen. Ze komen voor van de laaglanden tot in de bergen en zijn een wijdverspreide en veel voorkomende soort in Centraal-Europa.

Levenswijze en ontwikkeling

De soort is overdag actief en vliegt van mei tot juli op zoek naar voedsel en partners die willen paren. Elk jaar komt er een generatie tevoorschijn die in ieder geval tot volgend voorjaar in de grond blijft. In suboptimale omstandigheden kan de ontwikkeling van larven twee jaar duren.

Het paarseizoen is van mei tot juli

Larvale ontwikkeling

Vrouwtjes leggen tot 40 eieren en geven de voorkeur aan losse en zanderige grond op zonnige plaatsen als plaats voor het leggen van eieren. Het duurt ongeveer vijf tot zes weken voordat een larve uit het ei komt. De larven leven in de grond en doorlopen drie larvale stadia voordat ze verpoppen. Om de winter ongeschonden door te komen, trekken de larven zich terug in diepere en vorstvrije bodemlagen. Ze verpoppen in het komende voorjaar en komen na ongeveer drie weken uit. Volwassen kevers hebben een levensverwachting van ongeveer vier weken.

eten

Bladeren van verschillende loofbomen staan ​​op het menu van de kever. Ze geven de voorkeur aan het gebladerte van berken-, eiken- en hazelnootstruiken. Af en toe eten ze ook bloesems, waarbij kersen- en rozenbloesems bijzonder populair zijn. De larven die in de grond leven, voeden zich met plantenwortels, vooral die van het gras, totdat ze zich verpoppen.

Engerlinge menu:

• eerste trap: kleine Humusdeeltjes
• tweede podium: Wortels van fijne grassoorten
• derde trap: alle plantenwortels

Natuurlijke vijanden

Alle insecteneters kunnen gevaarlijk zijn voor de tuinkever. Tot de natuurlijke vijanden behoren een aantal zoogdieren zoals spitsmuizen, vleermuizen, mollen en katten. Er zijn ook tal van vogels die op de kleine kevers jagen.

Häufig gestellte Fragen

Hoe ziet de tuinkever eruit?

De tuinkever is over zijn hele lichaam dicht behaard. Behalve de lichtbruine vleugeldekveren is de kever zwartgroen van kleur en heeft hij een metaalachtige glans. De antennes vallen op doordat ze eindigen in een drielobbige waaier. Op de vleugels zijn zwarte stippen te zien, die in zes rijen per vleugeldeksel zijn gerangschikt.

Hoe oud wordt een blad van een tuinblad?

De ontwikkeling van ei tot volwassen kever duurt lang. Normaal gesproken leven de pas uitgekomen larven in de grond tot de volgende lente, overwinteren en verpoppen zich dan. Soms duurt deze ontwikkeling twee jaar. De volwassen kevers kunnen tot vier weken leven.

Welke huismiddeltjes helpen tegen tuinkevers?

Zet planten in uw tuin die giftig zijn voor de larven. Geraniums en delphiniums zijn naar voren gekomen als effectieve manieren om larven te bestrijden. Alleen de larven in het derde stadium eten de dikkere wortels. Om te voorkomen dat de vrouwtjes eieren leggen, kun je knoflook planten.

Hoe kan ik besmetting met tuinkevers voorkomen?

De kevers geven de voorkeur aan losse zandgronden op een zonnige locatie als legplaats, zodat hun larven zich optimaal in de grond ontwikkelen. Een ruw gazon is gunstig voor het leggen van eieren, omdat de vrouwtjes dan hun eieren direct op de grond kunnen leggen. Zorg ervoor dat het gazon overwoekerd is. Als u een aantasting ontdekt, zullen nematoden of het grondig losmaken van de grond helpen. De larven hebben vocht nodig en sterven binnen korte tijd als het substraat wordt belucht.