Bosgeitenbaard: planten en verzorgen

Als het om de baard van de bosgeit gaat, komt het niet bij je op dat de bosstruik verwant is aan wateraardbei, aardbeien of rozen. Als de omstandigheden niet goed zijn, kan de baard van de bosgeit niet in overvloed gedijen.

De baard van de bosgeit wordt lang en heel oud

Oorsprong

Achter de baard van de bosgeit staat een rozenplant met de wetenschappelijke naam Aruncus dioicus. De plant wordt vaak aangeboden onder het synoniem Aruncus sylvestris. Deze soortnaam geeft de verspreiding in bossen aan. De soort, die vaak wordt verward met moerasspirea, komt voor in Midden-Europa. In het noorden van Duitsland is hij op veel plaatsen tuinvluchteling. In de Alpen verovert de Wald-Geißbart hoogtes tot 1.500 meter.

Typische habitats:

• Gemengde bossen met beuken- en dennenbomen
• Esdoorn loofbossen
• pure beukenbossen
• Oevers en oevers
• Ravijnen

Wachstum

De rozenplant is een meerjarige en kruidachtige plant met een ondergrondse wortelstok, die kort en sterk ontwikkeld is. Met behulp van de wortelstok overwintert de baard van de bosgeit. Het wordt ook gebruikt voor vegetatieve voortplanting, zodat de plant in korte tijd grote opstanden vormt. De bovengrondse stengels zijn onvertakt en aan de basis vaak verhout. Met de bloeiwijze kan de baard van de bosgeit tussen de 80 en 200 centimeter hoog worden. Als de omstandigheden ter plaatse optimaal zijn, zal de verspreidingsinstallatie enkele decennia oud zijn.

gebladerte

De bladeren zijn gesteeld en bestaan ​​uit een twee- tot drievoudig blad, waarbij de individuele bladschild ook in drie tot vijf delen verschijnt. Elk blaadje is onregelmatig scherp gezaagd en loopt puntig taps toe. De bladeren worden tot 100 centimeter lang en zijn aanvankelijk frisgroen en later donkergroen. De plant is bladverliezend en trekt in de winter naar binnen.

bloem

Aruncus dioicus ontwikkelt tot 10.000 kleine individuele bloemen, die bij elkaar staan ​​in terminale bloeiwijzen. Vanuit botanisch oogpunt vertegenwoordigen ze schijfbloemen.De totale bloeiwijze bestaat uit vele eenjarige deelbloeiwijzen. Hij bereikt een lengte tussen 20 en 30 centimeter en loopt af naar de grond. De planten zijn eenslachtig.

bloeitijd

De baard van de bosgeit bloeit tussen juni en juli. De overhangende bloeiwijzen variëren in kleur. Terwijl de vrouwelijke bloemen zuiver wit zijn, zijn de mannelijke bloemen roomwit. De baard van de bosgeit zet tijdens de bloeiperiode decoratieve accenten in de tuin en werkt als een magneet voor vlinders, wilde bijen en hommels. Ook na de bloeiperiode zijn de verdorde bloeiwijzen een blikvanger, doordat de bloemen hun lichte kleur behouden en niet bruin worden.

fruit

Zaden worden alleen gevormd als mannelijke en vrouwelijke planten op één locatie groeien. Tussen september en oktober draagt ​​de baard van de bosgeit talrijke follikels, die elk drie tot vijf zaden bevatten. De vruchten drogen uit en scheuren open, zodat de zaden met wind en water worden verspreid en verspreid. De zaden zijn een van de koude kiemen die na de winter ontkiemen. Als overwinteraars blijven de vruchten tot volgend voorjaar bewaard. Ze bieden een waardevol toevluchtsoord voor overwinterende insecten en dienen als een belangrijke voedselbron voor kleinere zangvogels

Gebruik

De baard van de bosgeit is een esthetisch onderdeel van de natuurlijke wilde tuin. Het verrijkt vlinderweiden en bijenweiden. Door de statige groeihoogte kan de rozenplant optimaal geplant worden als privacyscherm. Het verfraait de randen van water of bomen. Aruncus dioicus kan in kleine groepen in de open ruimte geplant worden, waarbij een wortelstokbarrière wordt aanbevolen. In de voortuin fungeert de plant als decoratieve blikvanger.

Dit zijn ideale plantpartners:

• hoge bosgrassen zoals pijpgras of grasclown
• Carex-soorten zoals Japanse zegge en reuzenzegge
• Bosklokje en vingerhoedskruid

Is de bosgeitbaard giftig?

De baard van de bosgeit bevat waterstofcyanide, dat bij grote hoeveelheden een lichte vergiftiging kan veroorzaken. In Noord-Italië worden de jonge scheuten als groente op de markt aangeboden. Ze worden rauw of gekookt gegeten vanwege hun asperge-achtige aroma. Hierdoor kreeg de plant de bijnaam "bosasperges". Na het koken vallen de waterstofcyanideglycosiden uiteen.

Welke locatie is geschikt?

Aruncus dioicus groeit in de schaduw of halfschaduw. Ook een plekje in de wandelschaduw is ideaal, zodat de vaste plant niet permanent aan de zon wordt blootgesteld. Een hoge luchtvochtigheid zorgt voor een gezonde groei.

Welke aarde heeft de plant nodig?

Hoe zonniger de locatie, hoe natter de grond moet zijn. De baard van de bosgeit heeft een vochtige en humusrijke grond nodig. Een voedselrijke en doorlatende verse vuilnisbodem met een losse structuur is ideaal. Het substraat kan rijk zijn aan basen en arm aan kalk.

Vermenigvuldig bossik

De baard van de bosgeit wordt vegetatief vermeerderd door de wortelstok te verdelen. Deze maatregel vindt plaats in de herfst of in het voorjaar, voordat de nieuwe groeifase begint. De deling kan probleemloos met jonge planten worden uitgevoerd. Hoe ouder de planten worden, hoe moeilijker ze zijn om te verdelen vanwege de houtachtige basis.

zaaien

Oude en jonge planten kunnen gemakkelijk uit zaden worden vermeerderd. Snijd hiervoor in de herfst de bloemstengels af en zet ze in een bak om te drogen. Als de huid open scheurt, kunnen de kleine zaadjes eruit worden geschud.

Het is heel gemakkelijk om buiten te kweken. Verspreid de zaden over het gewenste gebied. Een afstand van tien tot vijftien centimeter tussen de zaden is ideaal. Om het zaaien gemakkelijker te maken, kunt u de zaden met zand mengen en over het gebied verdelen. Wacht tot volgend voorjaar. De temperaturen zorgen voor de nodige koudeprikkel, die bij binnenkweek kunstmatig moet gebeuren.

Wat is de beste tijd om te planten?

De baard van de bosgeit kan in de nazomer worden uitgeplant. In de eerste winter moeten jonge planten worden beschermd tegen de kou. Als alternatief kunt u de vaste plant in het voorjaar planten. Dan heeft de vaste plant genoeg tijd om in de winter veel wortels te ontwikkelen.

De juiste plantafstand

Solitair is één plant voldoende voor 100 vierkante meter. De plant komt goed tot zijn recht in kleine tufjes. Let op de toename in breedte van de respectieve variëteit. Houd ook een afstand van 100 centimeter tot andere planten. Om in korte tijd een strak privacyscherm te krijgen, plaatst u drie tot vier planten per meter naast elkaar. Twee planten zijn ook voldoende. Het duurt echter iets langer voordat de vaste planten een ondoorzichtige groene wand ontwikkelen.

Bosgeitenbaard in een pot

De baard van de bosgeit gedijt ook uitstekend in een overeenkomstig grote emmer als de omstandigheden ter plaatse goed zijn. De pot moet drainagegaten hebben zodat het gietwater kan weglopen. Als kuipplant moet de rozenplant regelmatig water krijgen, omdat het substraat sneller uitdroogt. Een standplaats in halfschaduw of schaduw is noodzakelijk voor een gezonde groei.

De baard van de bosgeit water geven

Het ondergrondse wortelstelsel mag niet uitdrogen, want de baard van de bosgeit laat zijn bladeren snel naar beneden hangen. Het water wordt goed opgeslagen in de zware maar losse leemachtige grond met een aandeel zand. Aruncus dioicus is bestand tegen kortere droge periodes. Als het lange tijd niet regent, zul je vaker naar de gieter moeten grijpen. Een tijdelijk ondergelopen grond geeft de vaste plant geen problemen.

Bemest de bosgeitenbaard op de juiste manier

De baard van de bosgeit geeft de voorkeur aan voedselrijke omstandigheden en krijgt graag compost in het voorjaar. Dit voorziet de plant van alle belangrijke voedingsstoffen voor de groeifase. In de herfst kun je de grond mulchen. Als het materiaal in de winter wordt afgebroken, heeft de plant ook baat bij voedingsstoffen.

Snijd de baard van de bosgeit correct af

Snijmaatregelen zijn niet nodig, omdat de baard van de bosgeit niet uit vorm groeit. De bestanden worden in de loop van de jaren steeds overvloediger en groter. Alleen de bereidheid om zich te verspreiden kan gevaar opleveren als de ruimte beperkt is. Als je zelfexpansie wilt voorkomen, moet je vervaagde bloeiwijzen in de herfst afsnijden. In het voorjaar wordt de plant dicht bij de grond teruggesnoeid zodat de verse scheut voldoende licht krijgt om te groeien.

Hoe transplanteer ik correct?

De vaste plant is op oudere leeftijd moeilijk te verplanten, daarom moet u de locatie zorgvuldig kiezen voordat u plant. Door de houtachtige stengels en wortelstokken wordt de deling ook steeds moeilijker. Verdeel en verjong de plant op tijd om jezelf het gedoe met verplanten te besparen.

hardy

De baard van de bosgeit is een van die winterharde vaste planten die zonder problemen vorst kunnen weerstaan. De wortelstokken zijn goed beschermd tegen vorst in de aarde. Als u in de herfst een laag mulch op het substraat verspreidt, is de wortelstok zelfs in maanden zonder sneeuw goed geïsoleerd. De afgestorven delen van de plant bieden ook bescherming tegen de kou en moeten daar dus de winter blijven staan.

Potplanten overwinteren:

• op een beschutte plek in de schaduw
• op een blok hout
• Wikkel het vat in folie
• Bedek de ondergrond met kreupelhout
• Geef op vorstvrije dagen water

ziekten

De vaste plant blijkt resistent te zijn tegen ziekteverwekkers. Het wordt gespaard van ongedierte en ziet er zelfs voor slakken oninteressant uit.

Bruine bladeren

Bruine vlekken op de bladeren kunnen verschillende oorzaken hebben. Een verandering van locatie of transport bij warm weer is vaak de oorzaak. De planten zijn gevoelig voor een snelle wisseling tussen regen en zon. Regendruppels op de bladeren werken als lenzen en veroorzaken zonnebrand. Schimmelinfecties of ongedierte kunnen ook vlekken veroorzaken, hoewel deze oorzaken zeer zeldzaam zijn.

Geissbart-bos bloeit niet

Als de vaste plant in de herfst wordt geplant, steekt hij zijn energie in de beworteling. Het komt vaker voor dat de baard van de bosgeit de volgende lente niet begint te bloeien. Pas als de plant goed is gesetteld, kan hij zijn kracht in de bloemvorming zetten.

Advies

Zet de baard van de bosgeit naast een roze bloeiende pracht. De astilbe lijkt erg op de rozenfamilie en zorgt voor een harmonieus totaalbeeld. Ze behoren tot de steenbreekfamilie en zijn daarom niet nauw verwant aan de baard van de bosgeit.

variëteiten

• Kneiffii: Stengels taai. Variëteit met stervormige bloemen in veerachtige pluimen, roomwit. Tot wel 100 centimeter hoog en 50 centimeter breed.
• Wervelwind: Steriele variëteit. Roomwitte pluimvormige bloemen van juni tot juli. Tussen 100 en 140 centimeter hoog.