Wijngaardperzik - een boom met een eeuwenoude traditie

Wijngaardperziken, vaak "bloedperziken" genoemd vanwege hun opvallende rode vruchten, worden sinds de 16e eeuw geteeld, vooral op de steile hellingen van de Beneden-Moezel, maar ook in andere wijnbouwgebieden.

De herontdekking van de wijngaardperzik

De kleinfruitige wijngaardperziken maken al eeuwenlang deel uit van het landschap van veel Duitse wijnbouwgebieden. Naast de bloedperziken, die worden gekenmerkt door een rode schil en rood vruchtvlees, zijn er ook witte en roodvezelige variëteiten. De teelt van deze gespecialiseerde perzikvariëteiten nam rond het midden van de 20e eeuw sterk af, maar is om redenen van landschapsbehoud sinds enkele jaren nieuw leven ingeblazen.

Wijngaardperziken hebben veel warmte nodig

Door eeuwen van veredeling zijn de inheemse wijngaardperziken zoals B. de rode wijngaardperzik aangepast aan de typische klimatologische omstandigheden van de wijnbouwgebieden. Om deze reden gedijt zo'n perzik alleen in één wijnbouwgebied. Wijngaardperziken

• veel zon nodig
• zijn extreem warmteminnend
• en een beschermde locatie nodig hebben.

De bloemen van deze perziksoort verschijnen al heel vroeg: de felroze tot donkerroze bloemen gaan al half maart open. Tegelijkertijd zijn ze erg gevoelig voor vorst en vriezen ze dood bij nachtvorst. In tegenstelling tot het vroege begin van de bloei, rijpen de vruchten erg laat: wijngaardperziken zijn meestal op zijn vroegst in september klaar om te eten, sommige variëteiten zelfs later. Daarom rijpt deze perzik niet op meer noordelijk gelegen locaties.

Sterke, relatief kleine boom

Wijngaardperzikbomen zijn stevig, maar niet bijzonder hoog. In ruil daarvoor ontwikkelen ze een zeer fijne vertakking en een groot aantal bloemen en dus ook vruchten. De perzik is zelfvruchtend. De kleine tot middelgrote vruchten zijn - afhankelijk van de variëteit - groen tot felrood als ze rijp zijn. Hun schaal is erg stevig en heeft dikke haren. Het vruchtvlees is ook stevig. De perziken zijn aromatisch, maar veel minder zoet dan anders bekend is van perziken. Wijngaardperziken zijn geschikt voor verse consumptie (verwijder vooraf de schil!), Maar vooral voor het maken van compotes, jam, fruitbrandewijn of likeur.

Wijngaardperziken hebben lichte grond nodig

Deze perzikvariëteit gedijt alleen op lichte, losse grond. Lössbodems of zandgronden afgewisseld met humus lenen zich uitstekend voor de teelt. Aan de andere kant zijn zware, leemachtige bodems minder geschikt. Wijngaardperziken hebben een zeer hoge behoefte aan voedingsstoffen, vooral stikstof. Er worden alleen eenjarige enten geplant, omdat oudere jonge bomen niet voldoende afdrijven of wortels ontwikkelen.

Tips & trucs

Kort voor de perzikoogst moet u de boom laten "dorsten", dwz de watergift verminderen. Te veel water op dit punt zal het fruit verdunnen en daarmee ook de smaak.