Winterharde postelein - smakelijke vitaminedonor in het koude seizoen

Postelein, ook bekend als winterspinazie, werd lange tijd bitter bestreden als een zeer eigenwijs en weerbarstig onkruid. Sinds enkele jaren winnen gezonde wintergroenten echter nieuwe onderscheidingen vanwege hun hoge gehalte aan vitamines en mineralen. Alleen de winterpostelein is echter echt winterhard, terwijl de zomerpostelein veel zon en warmte nodig heeft.

Winterharde postelein is niet veeleisend

Winterpostelein, ook wel winterspinazie, cubaspinazie of Siberische postelein genoemd, stelt weinig eisen en kan het heel goed doen met weinig zon. Bovendien overleeft de plant ijzige winters met temperaturen tot wel - 20 ° C. De witte of lichtroze bloeiende planten bereiken een hoogte van tien tot vijftien centimeter en hebben de neiging om te kruipen. Om deze reden zijn ze ideaal als bodembedekker, vooral in schaduwrijke gebieden (bijvoorbeeld voor vergroening onder bomen).

Kweek winterpostelein

Winterspinazie kan vanaf eind september direct buiten worden gezaaid. Bij zachte winters is zaaien in december of januari nog mogelijk, net als voorjaarszaaien in maart. De planten geven de voorkeur aan een losse en humusgrond die zanderig kan zijn. In tegenstelling tot zomerpostelein is winterpostelein een bloeiende plant waarvan de zaden ongeveer 10 millimeter diep in de grond moeten zitten. De optimale afstand tussen de individuele planten is ongeveer 10 x 15 centimeter, waarbij je de jonge planten snel moet scheiden. Winterspinazie is ook een van de koude ziektekiemen die pas ontkiemen als er een overeenkomstige koudeprikkel is in de vorm van temperaturen onder de 12 ° C. Het kan ook worden gekweekt in een kas, in een balkonbak of in een andere plantenbak.

Tips & trucs

Bedek de grond rondom de planten met een dikke laag bastmulch zodat deze warm en vochtig wordt gehouden - zo krijgt niet alleen onkruid geen kans, de planten overleven ook zeer koude winters beter.

IJA