De verschillen tussen meidoorn en meidoorn

Dezelfde bladeren, dezelfde sterke doornen, dezelfde haaggeschiktheid - meidoorn en meidoorn hebben veel gemeen. En ze zijn in wezen hetzelfde. Wilt u het precies weten? Hier is een meer gedetailleerde uitleg.

Meidoorn bloeit roze, meidoorn bloeit wit

Crataegus laevigata in wit en rood

Om u vooraf een kort overzicht te geven: Roodbloeiende meidoornsoorten staan ​​bekend als meidoorn. Ze verschillen voornamelijk op de volgende punten:

• Bloemkleur en vorm
• Vruchtvorming
• Gebruik in de tuin

Bloemverschillen

Crataegus laevigata is de naam van de tweeledige meidoorn in botanische terminologie. En dit is waar we voornamelijk naar verwijzen als we onderscheid maken tussen meidoorn en meidoorn. Alleen al de naam meidoorn wordt ingewikkeld: het is geen eenduidige rasnaam, maar een overkoepelende term voor alle roodbloeiende Crataegus-soorten. En er zijn de facto roodbloemige varianten van de enkelwerkende meidoorn, de Crataegus monogyna.

Alleen de gecultiveerde vorm 'Paul's Scarlet' van de tweetandige meidoorn wordt echter als een echte meidoorn beschouwd. Het heeft de typische, drie- tot vijfvoudig gelobde bladeren van zijn witbloeiende cultivar en verrukt met kleine, roosachtige dubbele pluimen bloemen in een fris karmijnrood. Andere meidoornsoorten hebben ook eenvoudige bloemen. Meidoorns hebben ook pluimvormige bloeiwijzen, maar zijn niet gevuld.

In dit artikel zien we af van het verder differentiëren van de ongeveer 200 tot 300 varianten van meidoorns en meidoorns - het zeer zelfhybridiserende geslacht Crataegus vormt zelfs voor botanici een uitdaging als het gaat om soortidentificatie.

Min of meer vruchtlichamen

Afgezien van het meest opvallende verschil in bloemvorm en kleur, contrasteren rode doorn en meidoorn ook met elkaar als het gaat om vruchtvorming. De meidoorn moest een paar meeldraden achterlaten vanwege de toegenomen overvloed en kleur van bloembladen - het resultaat is minder bemestingspotentieel. Zelfs als de rode schermen erg aantrekkelijk zijn voor insecten, produceren ze zelden vruchten en als ze dat doen, slechts spaarzaam.

De meidoorn daarentegen maakt echt indruk met zijn steenrode, bloemige, zoetzure appelvruchten, die zeer geschikt zijn om te verwerken tot puree, jam of sap. Vanwege de licht zure smaak is een combinatie met zoeter fruit aan te raden.

Gebruik afhankelijk van habitus

De meidoorn wordt vaak als solitair in tuinen en parken aangeplant, niet alleen vanwege zijn opvallendere bloemkleur, maar ook vanwege zijn wat hogere, boomachtige groei. Meidoorns daarentegen worden vooral als haagplant gebruikt, waarvoor ze vanwege hun rijk vertakte en doornige karakter ideaal zijn.