Muurpeper is slechts in beperkte mate eetbaar

Tegenwoordig is bijna vergeten dat de sedumplant, die in veel tuinen te vinden is, in vroegere tijden zowel als saladekruid als medicinale plant werd gebruikt. Hier komt de naam "muurpeper" vandaan, omdat de vlezige bladeren van de dikbladige plant behoorlijk heet en pittig moeten smaken. De gemakkelijk te verzorgen plant wordt echter ook als licht giftig beschouwd.

De pittige muurpeper (Sedum acre) is met mate eetbaar

Sedumplant is licht giftig

Alle delen van de sedumplant, vooral de dikke bladeren, bevatten zowel giftige alkaloïden als tannines, flavonoïden, glycosiden en looizuren. De concentratie van gifstoffen is echter erg laag, waardoor de plant toch geconsumeerd kan worden. Het is echter niet aan te raden als u een gevoelige maag heeft of op dit moment zwanger bent, aangezien consumptie kan leiden tot misselijkheid, braken en hoofdpijn. Dit geldt overigens ook als je te veel muurpeperblaadjes eet. Daarom wordt het in principe alleen aanbevolen om het extern te gebruiken.

Eetbare delen van de sedumplant

De dikke, vlezige bladeren van de sedumplant worden voornamelijk gebruikt. Bij sommige soorten (bijv.Sedum telephium) kunnen de wortelknolletjes ook worden gekookt en gebruikt als groenten. De bladeren kunnen op hun beurt vers worden gebruikt of in olie worden gedaan om ze duurzaam te maken. Voeg de verse bladeren toe aan kleurrijke salades als smaakmaker of kook ze als groente.

Eetbare Sedum-soorten

In principe zijn alle Sedumsoorten eetbaar, maar vooral de volgende soorten:

• Scherpe muurpeper (Sedum acre)
• Milder Mauerpfeffer (Sedum sexangulare)
• Kaukasus-Fetthenne (Sedum)
• Roodachtige sedum sedum rubens
• Grote sedum of paarse sedum (Sedum telephium)

Sedumplant als medicinale plant

In de volksgeneeskunde werden zowel de bladeren als het daaruit verkregen geperste sap zowel intern als extern gebruikt. Het sap moet het bloeden stoppen (bijv. Wonden) en de wondgenezing ondersteunen. Bovendien wordt sedumsap vanwege zijn laxerende eigenschappen ook als ontwormingsmiddel gebruikt. Door de licht giftige ingrediënten irriteert het sap ook de huid en kan het daarom gebruikt worden tegen wratten, likdoorns of eelt. Om dit te doen, knipt u eenvoudig de dikke bladeren open en legt u ze op het te behandelen gebied.

Advies

Eet uit voorzorg de sedumplant niet en slik het geperste sap niet door. Niets staat echter uitwendig gebruik (bijvoorbeeld als remedie tegen wratten) in de weg.