Klimhortensia's: planten en verzorgen

Kale muren, kale huismuren en andere lelijke hoekjes in de tuin kunnen met behulp van een klimhortensia prachtig groen worden gemaakt. Binnen een paar jaar ontwikkelt een enkele kleine struik zich tot een klimplant van wel 15 meter hoog en vijf meter breed, waardoor niet alleen grijs beton verdwijnt achter een dichte groene muur: de roomwitte, heerlijk geurende plaatbloemen trekken ook talloze insecten aan. , met inbegrip van vlinders in het bijzonder, op.

De klimhortensia houdt ervan in de schaduw en waardeert al op jonge leeftijd een klimhulpmiddel

Herkomst en distributie

De weelderige klimhortensia (bot. Hydrangea petiolaris) voelt zich thuis in de schaduwrijke en vochtige nevelwouden van Japan, Korea en Taiwan. De soort uit de hortensiafamilie (bot. Hydrangeaceae) wordt echter al vele decennia in andere delen van de wereld aangeplant en wordt vooral gebruikt als decoratieve vergroening van gevels, muren, schuttingen of pergola's.

Gebruik

Zoals de naam al doet vermoeden, is de klimhortensia een zelfklimmende klimplant die vooral wordt gebruikt voor het vergroenen van muren, muren, hekken en pergola's. Bij deze instelling komen het sterk groene blad en de zeer talrijke, roomwitte plaatbloemen goed tot hun recht. Klimhortensia's werken het beste als je ze solitair plant, vooral omdat de soort veel ruimte in beslag neemt. Als alternatief is het mogelijk om samen met de clematis te planten, waarvoor vergelijkbare groei- en locatieomstandigheden nodig zijn en waarvan de gekleurde bloemen de witte en groene kleuren van de klimhortensia aanvullen.

Uiterlijk en postuur

De klimhortensia ontwikkelt zijn door spruiten gedragen aanhechtende wortels uitsluitend aan de kant van de talrijke scheuten die van het licht af zijn gericht, die na verloop van tijd kunnen uitgroeien tot dikke takken. Met behulp van deze klimwortels kan de zelfklimmer een gemiddelde hoogte bereiken van zes tot zeven meter, maar onder gunstige omstandigheden kan hij tot 15 meter groeien. Tot die tijd duurt het echter even, want met zo'n 15 tot 20 centimeter nieuwe groei per jaar behoort de plant tot de nogal langzaam groeiende soort - de snelheid kan echter op een geschikte locatie en in zachte winters worden opgevoerd.

De klimhortensia dient de eerste jaren een klimhulpmiddel te krijgen om de juiste grip op muren, muren of hekken te vinden. Maar wees voorzichtig: gepleisterde oppervlakken en betonnen muren, zoals gebruikelijk bij huismuren, kunnen ernstig worden beschadigd door penetrerende lijmwortels. Daarom moet het klimrek ongeveer tien centimeter van de muur verwijderd worden. Massieve stenen muren zijn daarentegen niet in gevaar.

Als er geen klimmogelijkheid is, ontwikkelt de soort zich tot een halfronde en brede struik tot wel twee meter hoog. De roodbruine bast pelt typisch af op oudere takken en twijgen - het is dus niet, zoals vaak wordt aangenomen, een symptoom van een ziekte of een plaag.

gebladerte

De glanzende groene bladeren van de klimhortensia lijken erg op die van de verwante tuinhortensia: ze zijn langgesteeld, eivormig tot rond van vorm en kunnen wel tien centimeter lang worden. De soort is zomergroen en het blad van de meeste soorten wordt in de herfst heldergeel. Sommige nieuwere rassen worden nu echter als groenblijvend beschouwd en behouden hun dichte gebladerte zelfs in de winter. Dit ras werpt dit pas de volgende lente af voordat de nieuwe scheuten beginnen.

Bloesems en bloeitijd

Wees niet verbaasd als uw klimhortensia, die u pas een paar maanden geleden heeft geplant, niet wil bloeien: dit gedrag is volkomen normaal, aangezien de soort pas na een periode voor het eerst zijn platte pluimen tot 25 centimeter breed laat zien van minimaal vijf tot acht jaar. Deze bestaan ​​uit de onopvallende, vruchtbare binnenbloemen en een krans van roomwitte, steriele bloesems. De talrijke, geurige bloemplaten verschijnen tussen mei en juli en dienen als waardevol weiland voor talrijke insecten - vooral vlinders, bijen en hommels. Capsule-vruchten vormen zich dan.

Toxiciteit

Zoals alle hortensia's is de klimhortensia bijzonder giftig voor huisdieren zoals honden, katten, kleine knaagdieren en vogels. Zorg ervoor dat uw lievelingen de plant niet eten, want de gifstoffen die erin zitten, kunnen maag- en darmproblemen veroorzaken, evenals stoornissen in de bloedsomloop. Kleine kinderen lopen ook risico.

Welke locatie is geschikt?

De klimhortensia is de juiste beplanting voor gedeeltelijk beschaduwde tot schaduwrijke locaties en bijvoorbeeld ook perfect groene noordmuren. De bosplant kan geen direct zonlicht verdragen, omdat hierdoor zowel de bladeren als de bloemen zouden verbranden. Een beschutte plek is ook belangrijk. In principe is het ook mogelijk om hem in een voldoende grote emmer op het balkon of terras te bewaren, maar bij huurappartementen moet je voorzichtig zijn: het kweken van zelfklimmende klimplanten is hier vaak verboden, omdat de hechtwortels de gips en muur.

Boden

Naast een gedeeltelijk beschaduwde tot schaduwrijke plek in de tuin heeft de klimhortensia ook een frisse tot vochtige grond nodig met een zure tot neutrale pH-waarde. Maar wees voorzichtig: hoewel de plant comfortabel aanvoelt op een frisse ondergrond - die over het algemeen vochtiger zou moeten zijn naarmate de klimhortensia lichter is - verdraagt ​​hij nog steeds geen wateroverlast. Plant de soort indien mogelijk niet aan de voet van een helling of in een depressie - dit is waar het water zich verzamelt en uiteindelijk rottingsziekten veroorzaakt. Vermijd ook kalkrijke grond - bijvoorbeeld langs de gepleisterde muur van een huis - omdat de plant niet tolerant is voor kalk.

Plant klimhortensia's op de juiste manier

De beste tijd om de klimhortensia te planten is een milde dag tussen eind maart en eind mei. Dompel de droge kluit onder in een emmer water zodat de fijne wortels vocht kunnen opnemen. Graaf ondertussen een royaal plantgat dat ongeveer twee keer zo breed en diep moet zijn als de kluit. Maak de zijwanden en de grond een beetje los en meng de uitgegraven aarde met compost en / of rododendronaarde. Plant nu de klimhortensia, geef hem goed water en mulch vervolgens het wortelgedeelte. De mulchlaag voorkomt dat de grond uitdroogt en helpt zo de plant wortel te schieten.

De klimhortensia ontwikkelt zelfklevende klimwortels, met behulp waarvan hij - net als klimop - niet al te gladde oppervlakken beklimt, maar al op jonge leeftijd baat heeft bij ondersteuning in de vorm van een klim- of klimhulpmiddel. Hiermee kunt u de verse scheuten in de gewenste richting richten of de plant weghouden van gepleisterde of anderszins poreuze ondergronden. Op hun beurt kunnen de takken met behulp van bloemdraden aan een schutting of pergola worden bevestigd.

Water geven en bemesten

Klimhortensia's hebben een zeer hoge waterbehoefte en moeten daarom gelijkmatig vochtig worden gehouden - wateroverlast moet daarentegen worden vermeden, daarom mag het planten op verdichte grond alleen worden gedaan met extra drainage. Een te droge ondergrond zorgt ervoor dat de plant bladeren en bloemen afstoot. In het voorjaar voorzie je de plant van rijpe bladcompost en hoornmeel of -krullen, indien nodig (bv. Groeiachterstand of chlorose) kun je ook bemesten met hortensia of rododendronmest. Bemesten met blauwe korrel, die vaak door tuinders wordt gebruikt, is niet aan te raden.

Klimhortensia's goed snoeien

Vooral jongere exemplaren van de klimhortensia hoeven niet gesnoeid te worden, ze groeien sowieso heel langzaam. U kunt de scheuten echter direct na het planten met ongeveer een derde terugsnoeien om een ​​sterkere vertakking te krijgen. Voor oudere planten gaat u het beste als volgt te werk:

• Verdun indien nodig
• Verwijder gedroogde, dode en bevroren takken aan de basis
• snijd ze in het voorjaar
• Snoei anders klimhortensia's direct na de bloei
• omdat de bloemen van het volgende jaar al in de herfst worden gevormd
• Gebruik een scherpe en schone tuin- of rozenschaar
• snijd altijd net boven een knop
• Snijden in meerjarig hout is mogelijk
• Observeer het groeigedrag en snoei indien nodig terug
• bijvoorbeeld wanneer de plant ramen dreigt te overwoekeren

Plant de klimhortensia indien mogelijk zodat de plant zich naar zijn aard kan verspreiden en niet door veelvuldig snoeien in zijn groei hoeft te worden beperkt.
meer

Verspreid klimhortensia's

In de vroege zomer kunnen klimhortensia's heel goed worden vermeerderd door stekken of bodemdaling (die pas na succesvolle beworteling uit de moederplant worden gesneden), waarvoor je tussen juni en juli alleen licht verhoute, jonge en bloesemloze takken snijdt. Plant ze afzonderlijk in potten met potgrond en houd het substraat licht vochtig. Als alternatief is vermeerdering mogelijk met zogenaamde stekken, die in de winter worden gesneden.
meer

winter doorbrengen

Klimhortensia's zijn winterhard en hebben als vers aangeplante jonge plantjes alleen een lichte winterbescherming nodig, bijvoorbeeld in de vorm van een omhulsel met kreupelhout of jute.

Ziekten en plagen

Geen enkele plant is volledig immuun voor ziekten, zo ook natuurlijk de overigens zeer robuuste klimhortensia. Vooral echte meeldauw heeft haar problemen en chlorose ontwikkelt zich snel op locaties met een te hoge pH-waarde. Als het om ongedierte gaat, zijn het vooral bladluizen die worden aangetroffen.

Advies

De klimhortensia kan ook heel goed als bodembedekker geplant worden, maar let op: de plant grijpt elke gelegenheid aan om naar boven te groeien.

Soorten en variëteiten

Er zijn een aantal prachtige cultivars van de soort Hydrangea petiolaris, maar deze zijn vooral in Groot-Brittannië wijdverspreid. In dit land wordt voornamelijk deze soort aangeplant, maar met een beetje geluk kom je soms zulke mooie soorten tegen als:

• 'Cordifolia': slechts tot drie meter hoog groeiende dwergvorm met roomwitte bloemen
• 'Miranda': opvallend geelgroen bont blad, grote crèmewitte bloemen
• 'Semiola': groenblijvend nieuw ras met mooie, witte bloemen
• 'Silver Lining': een laagblijvende variëteit met een maximale hoogte van twee meter en opvallend witgroen bont blad, zeer geschikt om in potten te planten

Naast de klimhortensia Hydrangea petiolaris wordt de nauw verwante en ook vrij gelijkaardig ogende pseudo- of gespleten hortensia (bot. Schizophragma hydrangeoides) vaak in de tuin geplant.